Ik ben aan het eind van de afgelopen zomer regelmatig in Londen geweest. Nu vind ik Londen sowieso een leuke stad maar sinds ik in Nederland weer regelmatig met het OV reis mis ik het helemaal. Dit is niet omdat de treinen daar nu mooier of schoner zijn of omdat ik graag ondergronds reis. Nee, ik mis de manier waarop men daar in Londen zich voortbewoog op de stations.
De mensenmassa die zich daar namelijk voortbeweegt lijkt namelijk een soort van gedeelde bewustzijn te krijgen. Dit bewustzijn dicteert het gedrag van de massa, die lijdzaam volgt. De mentale staat van de massa is chagrijnig. Niemand wil daar zijn en dus wil iedereen dan ook zo snel mogelijk weg. Dit is de grote gezamenlijke drijfveer van de chagrijnige massa: vrijheid! Door deze drijfveer is het in ieders voordeel om eenieder in de massa zo snel en efficiënt mee te krijgen. Mensen die vertragen of ophouden worden daardoor bijna automatisch gestimuleerd om toch weer mee voort te bewegen. Oude mensen worden ondersteund, kinderwagens worden gedragen, de gevallenen overeind geholpen. Alles om het gezamenlijke doel te dienen. Structuur bestaat er ook. Op de roltrappen blijft iedereen keurig rechts staan zodat zij die nog sneller moeten gaan dat ook kunnen langs de linkerflanken. Communicatie tussen de mensen in de massa is er nauwelijks. De enige mentale staat, chagrijnig, staat dit niet toe. Deze mentale staat wordt door iedereen onmiddellijk overgenomen zodra ze toe treden tot de massa. Wijzigingen in deze staat worden vrijwel niet geaccepteerd. Chagrijn in is de beste drijfveer om het doel te bereiken en dus wordt er niet van afgeweken. Het grote goed overheerst.
Ik mis de chagrijnige mensenmassa hier in Nederland. Het klunsige geduw, het getreuzel boven- en onderaan (rol)trappen, stilstaan midden in een stroom mensen, de hele breedte van de roltrap blokkeren, niet kunnen wachten totdat iedereen is uitgestapt, allemaal dingen die de chagrijnige mensenmassa niet zou hebben toegestaan...
maandag 31 januari 2011
maandag 3 januari 2011
Android vs iOS: fight!
Ik heb nu een maand kunnen spelen met de Samsung smaak van Android. Daarvoor heb ik ook wat ervaring opgedaan met de HTC smaak (hoewel met de oude 1.6 versie). Daarnaats ben ik al een paar jaar een tevreden iPhone gebruiker. Android wordt al het dominante mobiele OS gezien maar hoe verhouden de twee zich nu tot elkaar.
Android, take your pick
Als je voor een Android telefoon wilt gaan is de keuze niet zo heel snel gemaakt. Er zijn namelijk enorm veel verschillende toestellen op de markt. Die enorm kunnen varieren qua prijs en specificaties. Naast deze overweging is keuze voor de maker van het toestel ook nog eens van belang. Iedere maker heeft doorgaans zijn eigen 'sausje' over het Android OS heen gelegd. Dit resulteert in een eigen look & feel maar ook in eigen applicaties en (vrij belangrijk) eigen widgets. De vershillen hierin kunnen behoorlijk zijn. Ik heb alleen ervaring met HTC en Samsung maar hierin zijn de verschillen al behoorlijk merkbaar.
Waar HTC goed scoort is bij de toegevoegde functionaliteit die het biedt. Zo is er op de eerste plaats fatsoenlijke exchange support toegevoegd. In de laatste versie van zijn Sense interface zijn ook prettige dingen als een unified inbox en cached maps support toegevoegd (dat laatste is wat minder boeiende nu Google dat zelf ook al biedt in versie 5 van Google maps).
Samsung aan de andere kant heeft meer ingezet op de look & feel. Het homescreen en het beheer ervan vind ik een stuk fijner. Zo kun je ongebruikte homescreens weggooien. Als het aandurft om je homescreen te hacken (iets dat voor veel problemen kan zorgen weet ik uit ervaring) krijg je nog iets meer vrijheid. Zo kun je de apps van je "dock" aanpassen en zelf kiezen welke homescreen je primaire homescreen is. Daarnaast bevat de Samsung look & feel wat meer kleur. Waarschijnlijk gedaan omdat kleur meer tot zijn recht komt op het Super AMOLED scherm. Andere verschillen tussen beide zijn het toetsenbord. Hier vind ik de Samsung variant een stuk fijner.
De keuze voor de maker is dus van belang. Helemaal omdat je er ook rekening mee moet houden dat updates van Android zelf niet per defnitie voor jouw telefoon beschikbaar zullen komen. Als je dit belangrijk vind ben je het beste af om een 'echte' Google phone te nemen. Google heeft nu twee telefoons uitgebracht (de Nexus One en de Nexus S) en beide krijgen steeds als eerste een update naar de nieuwe versie van Android. Dit omdat Google je de 'pure' Android ervaring biedt en er dus geen eigen laag overheen legt.
Android vs iOS
Op zich lijken op Android en iOS best veel op elkaar. Grootste overeenkomst komt door de nadruk op het gebruik van het touchscreen. Dit touchscreen is ook van de capacitieve soort waardoor het simpelweg erg prettig werkt. Ook de primaire layout is vergelijkbaar. Je hebt verschillende homescreens (bij Android 7, bij iOS ligt het aan het aantal apps met een max van 12). Waarop je apps kunt zetten in een raster. Verschil bij Android is dat je veel meer vrijheid hebt in de plaatsing van je apps. Bij iOS kun je alleen kiezen in welk scherm de app staat en in welke vorlgorde. De apps worden altijd in het scherm van linksboven naar rechtsonder in volgorde neer gezet. Bij Android kun je plaats zelf kiezen. Bij Android ben je bovendien niet gelimiteerd dat alleen app icoontjes maar kun je ook widgets plaatsen. Dit is een belangrijke feature maar in mijn ervaring zijn er nog te weinig echt bruikbare widgets om dit nu als killer feature te bestempelen.
Voordat iOS v4 uitkwam was het grote argument voor Android de ondersteuning voor multitasking. Nu iOS het ook biedt is wat mijn betreft dit omgeslagen. Android is wel meer ingericht om te werken met multitasking maar het OS leidt er ook meer onder. In Android kun je makkelijk tussen apps bewegen dankzij oa de terugknop. Maar als je teveel tegelijk draait (met name in de achtergrond) merk het al vrij snel in de performance van telefoon. Om dit tegen te gaan zijn er legio "task manager" of "task killer" apps te vinden in Android Market. Maar het feit dat er zoveel zijn spreekt mijns inziens ook boekdelen. Op iOS is multitasking anders ingericht. Feitelijk gebeurt het op twee manieren. Allereerst is er "fast-app-switching". Bij apps die dit ondersteunen wordt de laatste state van die app opgeslagen zodat wanneer je die app weer opent je naar de laatste stand van zaken terugkeert. Het tweede deel wordt gevormd door een set services die standaard in de achtergrond draaien. Apps kunnen van de services gebruik maken door dingen in de achtergrond te laten gebeuren. Zo is er een service om downloads af te ronden en om de GPS door te laten werken. Deze services dekken het leeuwendeel aan functies af. Hoewel de aanpak van Apple wellicht wat beperkter is, betekent het wel dat je als gebruiker feitelijk niets doorhebt van wat er allemaal draait. Pas als je tientallen apps 'open' hebt staan dan ga je er iets van merken.
Wat Android verder ook cool doet is het beheren van je accounts. Je kunt verschillende accounts (zoals je Google, exchange, facebook en twitter account) allemaal centraal opslaan. Apps kunnen dan gebruik maken van dit centraal opgeslagen account. Een mooie feature vind ik en een die ik graag op iOS zou zien. Hoewel een hoop iOS apps bijv Facebook of Twitter integratie bieden moet ik in elke app weer mijn credentials invullen. Ik had dan liever een centraal account gehad waarop ik dan per app toegang kon verlenen. Het spijtige echter bij een hoop Android apps is dat die geen gebruik maken van deze feature. Waardoor je vaak nog steeds per app alles kunt invullen...
AppStore vs Android Market
Belangrijkste aan de huidige generatie smartphones zijn de apps die je er op kunt draaien. Bellen en berichten lezen is standaard, het echte verschil komt voort uit wat er nog meer kan. Apple heeft hier met de app store mijns inziens de beste kaarten in handen. Met name omdat het aanbod een stuk groter is dan in de Android market. Apple is bericht vanwege zijn strenge toegangsbeleid. Dit komt er op neer dat Apple alle apps wil goedkeuren. Deze controleslag is er in de Android market niet. Wel kan Google op afstand apps bij je verwijderen. De openheid van Android market zie je snel terug als je aan het hacken gaat. Door je Android telefoon te "rooten" krijg je aanvullende rechten waarmee je meer kunt doen op je telefoon (op eigen risico). Dit gebeurt ook op iOS waar het de naam "jailbreaken" heeft gekregen. Apple is hier niet gecharmeerd van en als gevolg is er een hele aparte "AppStore" voor dit soort apps. Bij Android is dit niet het geval. De zogenaamde "root-apps" zijn gewoon te vinden in de Android market. Op zich heel praktisch maar het zijn er stiekem best veel. Het aantal "echte" apps valt tov de AppStore dus een beetje tegen. Wat verder een probleem is op Android is dat doordat Android er in veel meer smaken is dat ontwikkelaars problemen hebben om hun software op al die variaties goed werkend te krijgen. Dit geldt met name voor games. Het is dus een kwestie van proberen om te zien of je nieuwe app het goed doet. Iets dat op iOS veel minder het geval is. Android had hiervoor een prima functie. Je kon tot voor kort namelijk alles 24 uur proberen. Beviel iets niet dan kon je je geld terug krijgen. In de meest recente update van Android market is deze functie grotendeels verdwenen. Je kunt nog wel apps "retourneren" maar je hebt hier nog maar 15 minuten de tijd voor... Gemiddeld genomen vind ik de iOS apps van hogere kwaliteit. Dit zie je oa terug in de stabiliteit van de apps. Op Android crashen apps regelmatig. Maar er zijn een paar apps waarvan ik de Android versie beter vind (met name de Facebook app en de op iOS ontbrekende Google reader app). Voor de 'grote' apps is er praktisch geen verschil tussen Android en iOS (los van de OS specifieke verschillen). Wat me verder opviel was dat over het algemeen de Android apps duurder zijn. Waar ik in de AppStore zelden apps voor meer dan 2,40 voorbij zie komen is dit op Android regelmatig zo.
Al met al lijken Android telefoons een stuk meer gericht op de technischere gebruiker. Je kunt het OS veel meer customizen en dat is ook wel nodig om er de optimale ervaring uit te halen. Op dit moment is iOS naar mijn mening het volwassenere platform dat de beste gebruikerservaring biedt. Maar als Android zich op dit temp blijft ontwikkelen (en wat basis zaken helemaal op orde brengt) dan wordt de keuze in de toekomst alleen nog maar lastiger...
Android, take your pick
Als je voor een Android telefoon wilt gaan is de keuze niet zo heel snel gemaakt. Er zijn namelijk enorm veel verschillende toestellen op de markt. Die enorm kunnen varieren qua prijs en specificaties. Naast deze overweging is keuze voor de maker van het toestel ook nog eens van belang. Iedere maker heeft doorgaans zijn eigen 'sausje' over het Android OS heen gelegd. Dit resulteert in een eigen look & feel maar ook in eigen applicaties en (vrij belangrijk) eigen widgets. De vershillen hierin kunnen behoorlijk zijn. Ik heb alleen ervaring met HTC en Samsung maar hierin zijn de verschillen al behoorlijk merkbaar.
Waar HTC goed scoort is bij de toegevoegde functionaliteit die het biedt. Zo is er op de eerste plaats fatsoenlijke exchange support toegevoegd. In de laatste versie van zijn Sense interface zijn ook prettige dingen als een unified inbox en cached maps support toegevoegd (dat laatste is wat minder boeiende nu Google dat zelf ook al biedt in versie 5 van Google maps).
Samsung aan de andere kant heeft meer ingezet op de look & feel. Het homescreen en het beheer ervan vind ik een stuk fijner. Zo kun je ongebruikte homescreens weggooien. Als het aandurft om je homescreen te hacken (iets dat voor veel problemen kan zorgen weet ik uit ervaring) krijg je nog iets meer vrijheid. Zo kun je de apps van je "dock" aanpassen en zelf kiezen welke homescreen je primaire homescreen is. Daarnaast bevat de Samsung look & feel wat meer kleur. Waarschijnlijk gedaan omdat kleur meer tot zijn recht komt op het Super AMOLED scherm. Andere verschillen tussen beide zijn het toetsenbord. Hier vind ik de Samsung variant een stuk fijner.
De keuze voor de maker is dus van belang. Helemaal omdat je er ook rekening mee moet houden dat updates van Android zelf niet per defnitie voor jouw telefoon beschikbaar zullen komen. Als je dit belangrijk vind ben je het beste af om een 'echte' Google phone te nemen. Google heeft nu twee telefoons uitgebracht (de Nexus One en de Nexus S) en beide krijgen steeds als eerste een update naar de nieuwe versie van Android. Dit omdat Google je de 'pure' Android ervaring biedt en er dus geen eigen laag overheen legt.
Android vs iOS
Op zich lijken op Android en iOS best veel op elkaar. Grootste overeenkomst komt door de nadruk op het gebruik van het touchscreen. Dit touchscreen is ook van de capacitieve soort waardoor het simpelweg erg prettig werkt. Ook de primaire layout is vergelijkbaar. Je hebt verschillende homescreens (bij Android 7, bij iOS ligt het aan het aantal apps met een max van 12). Waarop je apps kunt zetten in een raster. Verschil bij Android is dat je veel meer vrijheid hebt in de plaatsing van je apps. Bij iOS kun je alleen kiezen in welk scherm de app staat en in welke vorlgorde. De apps worden altijd in het scherm van linksboven naar rechtsonder in volgorde neer gezet. Bij Android kun je plaats zelf kiezen. Bij Android ben je bovendien niet gelimiteerd dat alleen app icoontjes maar kun je ook widgets plaatsen. Dit is een belangrijke feature maar in mijn ervaring zijn er nog te weinig echt bruikbare widgets om dit nu als killer feature te bestempelen.
Voordat iOS v4 uitkwam was het grote argument voor Android de ondersteuning voor multitasking. Nu iOS het ook biedt is wat mijn betreft dit omgeslagen. Android is wel meer ingericht om te werken met multitasking maar het OS leidt er ook meer onder. In Android kun je makkelijk tussen apps bewegen dankzij oa de terugknop. Maar als je teveel tegelijk draait (met name in de achtergrond) merk het al vrij snel in de performance van telefoon. Om dit tegen te gaan zijn er legio "task manager" of "task killer" apps te vinden in Android Market. Maar het feit dat er zoveel zijn spreekt mijns inziens ook boekdelen. Op iOS is multitasking anders ingericht. Feitelijk gebeurt het op twee manieren. Allereerst is er "fast-app-switching". Bij apps die dit ondersteunen wordt de laatste state van die app opgeslagen zodat wanneer je die app weer opent je naar de laatste stand van zaken terugkeert. Het tweede deel wordt gevormd door een set services die standaard in de achtergrond draaien. Apps kunnen van de services gebruik maken door dingen in de achtergrond te laten gebeuren. Zo is er een service om downloads af te ronden en om de GPS door te laten werken. Deze services dekken het leeuwendeel aan functies af. Hoewel de aanpak van Apple wellicht wat beperkter is, betekent het wel dat je als gebruiker feitelijk niets doorhebt van wat er allemaal draait. Pas als je tientallen apps 'open' hebt staan dan ga je er iets van merken.
Wat Android verder ook cool doet is het beheren van je accounts. Je kunt verschillende accounts (zoals je Google, exchange, facebook en twitter account) allemaal centraal opslaan. Apps kunnen dan gebruik maken van dit centraal opgeslagen account. Een mooie feature vind ik en een die ik graag op iOS zou zien. Hoewel een hoop iOS apps bijv Facebook of Twitter integratie bieden moet ik in elke app weer mijn credentials invullen. Ik had dan liever een centraal account gehad waarop ik dan per app toegang kon verlenen. Het spijtige echter bij een hoop Android apps is dat die geen gebruik maken van deze feature. Waardoor je vaak nog steeds per app alles kunt invullen...
AppStore vs Android Market
Belangrijkste aan de huidige generatie smartphones zijn de apps die je er op kunt draaien. Bellen en berichten lezen is standaard, het echte verschil komt voort uit wat er nog meer kan. Apple heeft hier met de app store mijns inziens de beste kaarten in handen. Met name omdat het aanbod een stuk groter is dan in de Android market. Apple is bericht vanwege zijn strenge toegangsbeleid. Dit komt er op neer dat Apple alle apps wil goedkeuren. Deze controleslag is er in de Android market niet. Wel kan Google op afstand apps bij je verwijderen. De openheid van Android market zie je snel terug als je aan het hacken gaat. Door je Android telefoon te "rooten" krijg je aanvullende rechten waarmee je meer kunt doen op je telefoon (op eigen risico). Dit gebeurt ook op iOS waar het de naam "jailbreaken" heeft gekregen. Apple is hier niet gecharmeerd van en als gevolg is er een hele aparte "AppStore" voor dit soort apps. Bij Android is dit niet het geval. De zogenaamde "root-apps" zijn gewoon te vinden in de Android market. Op zich heel praktisch maar het zijn er stiekem best veel. Het aantal "echte" apps valt tov de AppStore dus een beetje tegen. Wat verder een probleem is op Android is dat doordat Android er in veel meer smaken is dat ontwikkelaars problemen hebben om hun software op al die variaties goed werkend te krijgen. Dit geldt met name voor games. Het is dus een kwestie van proberen om te zien of je nieuwe app het goed doet. Iets dat op iOS veel minder het geval is. Android had hiervoor een prima functie. Je kon tot voor kort namelijk alles 24 uur proberen. Beviel iets niet dan kon je je geld terug krijgen. In de meest recente update van Android market is deze functie grotendeels verdwenen. Je kunt nog wel apps "retourneren" maar je hebt hier nog maar 15 minuten de tijd voor... Gemiddeld genomen vind ik de iOS apps van hogere kwaliteit. Dit zie je oa terug in de stabiliteit van de apps. Op Android crashen apps regelmatig. Maar er zijn een paar apps waarvan ik de Android versie beter vind (met name de Facebook app en de op iOS ontbrekende Google reader app). Voor de 'grote' apps is er praktisch geen verschil tussen Android en iOS (los van de OS specifieke verschillen). Wat me verder opviel was dat over het algemeen de Android apps duurder zijn. Waar ik in de AppStore zelden apps voor meer dan 2,40 voorbij zie komen is dit op Android regelmatig zo.
Al met al lijken Android telefoons een stuk meer gericht op de technischere gebruiker. Je kunt het OS veel meer customizen en dat is ook wel nodig om er de optimale ervaring uit te halen. Op dit moment is iOS naar mijn mening het volwassenere platform dat de beste gebruikerservaring biedt. Maar als Android zich op dit temp blijft ontwikkelen (en wat basis zaken helemaal op orde brengt) dan wordt de keuze in de toekomst alleen nog maar lastiger...
Abonneren op:
Posts (Atom)