Ik ben aan het eind van de afgelopen zomer regelmatig in Londen geweest. Nu vind ik Londen sowieso een leuke stad maar sinds ik in Nederland weer regelmatig met het OV reis mis ik het helemaal. Dit is niet omdat de treinen daar nu mooier of schoner zijn of omdat ik graag ondergronds reis. Nee, ik mis de manier waarop men daar in Londen zich voortbewoog op de stations.
De mensenmassa die zich daar namelijk voortbeweegt lijkt namelijk een soort van gedeelde bewustzijn te krijgen. Dit bewustzijn dicteert het gedrag van de massa, die lijdzaam volgt. De mentale staat van de massa is chagrijnig. Niemand wil daar zijn en dus wil iedereen dan ook zo snel mogelijk weg. Dit is de grote gezamenlijke drijfveer van de chagrijnige massa: vrijheid! Door deze drijfveer is het in ieders voordeel om eenieder in de massa zo snel en efficiënt mee te krijgen. Mensen die vertragen of ophouden worden daardoor bijna automatisch gestimuleerd om toch weer mee voort te bewegen. Oude mensen worden ondersteund, kinderwagens worden gedragen, de gevallenen overeind geholpen. Alles om het gezamenlijke doel te dienen. Structuur bestaat er ook. Op de roltrappen blijft iedereen keurig rechts staan zodat zij die nog sneller moeten gaan dat ook kunnen langs de linkerflanken. Communicatie tussen de mensen in de massa is er nauwelijks. De enige mentale staat, chagrijnig, staat dit niet toe. Deze mentale staat wordt door iedereen onmiddellijk overgenomen zodra ze toe treden tot de massa. Wijzigingen in deze staat worden vrijwel niet geaccepteerd. Chagrijn in is de beste drijfveer om het doel te bereiken en dus wordt er niet van afgeweken. Het grote goed overheerst.
Ik mis de chagrijnige mensenmassa hier in Nederland. Het klunsige geduw, het getreuzel boven- en onderaan (rol)trappen, stilstaan midden in een stroom mensen, de hele breedte van de roltrap blokkeren, niet kunnen wachten totdat iedereen is uitgestapt, allemaal dingen die de chagrijnige mensenmassa niet zou hebben toegestaan...
Geen opmerkingen:
Een reactie posten