Ik heb eigenhandig mijn smartphone gereanimeerd

Het is een van die dingen. De ene keer dat je buiten een abonnement om een telefoon koopt, in het buitenland, begeeft het ding het. Ik heb vorige zomer een Nexus 4 uit de VS in laten vliegen. Het doel was om een telefoon te hebben om Android dingen op te testen. Maar omdat het kreng niet bepaald gratis was heb ik hem als werktelefoon in gebruik genomen. Nadat ik van baan was gewisseld ben ik dit blijven doen omdat het toen de enige optie was.
Los van wat problemen met de virtuele provider van mijn nieuwe werkgever werkte dit prima. Ik gebruikte de telefoon niet heel veel en daardoor wilde de batterij nog wel eens leeg raken als ik hem vergeten was op te laden in het weekend. Maar dat was het dan ook. Tot vorige week.
Na een weekend was, zoals wel vaker, de batterij op en moest ik hem weer opladen. Deze keer ging dit niet zo soepel als voorheen. Na het aansluiten gebeurde er namelijk niets, he-le-maal niets. Ook dit heb ik wel eens vaker gehad en dat betekende dan dat ik gewoon dat de batterij wel heel erg leeg was en dat hij even wat sap moest verzamelen om het beeldscherm aan te kunnen sturen. Maar na een dag, en elke verschillende soort oplader die ik kon vinden te hebben gebruikt, was er nog steeds geen enkel teken van leven.
Dus wat doe je dan? Je gaat Googelen. Daar bleek dat een Nexus een zogenaamde "deep-hibernation" mode heeft en dat je daar uit kunt raken door bepaalde knoppen ingedrukt te houden als je hem aan de oplader aansluit. Zo gelezen zo gedaan en zowaar kreeg ik nu een teken van leven. In de vorm van een rode led die begon te branden. Blij met het resultaat liet ik hem een nacht aan de oplader liggen met de verwachting de volgende ochtend weer een werkende telefoon te hebben.
Helaas was dit ook nu niet het geval. Eigenlijk was er niets veranderd en ook de rode led was verdwenen. Back to Google dan maar. Na wat zoekwerk kwam de kreet "Nexus red led of death" angstig vaak voorbij. Wat bleek, als je telefoon het had begeven kreeg je een rode led en zelfs de maker (LG) zou dan niet weten wat er aan de hand was. Remedie, contact opnemen met de schijnbaar waardeloze support van Google en hopen dat je een vervanging kunt krijgen. Dit was niet mijn ideale oplossing omdat ik niet zelf de koper was maar een oud-collega in de VS. Dus dit pad zou me waarschijnlijk behoorlijk wat verzendkosten kosten met een reële kans dat het allemaal voor niets zou zijn...
Dus? Verder googelen. En daar kwam ik dit filmpje tegen:

Blijkbaar was mijn probleem op te lossen door mijn telefoon open schroeven en in de telefoon een of ander lipje los te halen en weer vast te zetten. Klonk heel simpel, iets te simpel.
In de tussentijd was ik zonder werktelefoon. Iets dat toch wel heel onpraktisch bleek. Dus gevraagd wat de opties waren en gelukkig kon ik snel een vervangende telefoon ophalen.
Tot mijn grote afgrijzen bleek dit toestel een Blackberry Bold 9700 te zijn. Ik had nog nooit een Blackberry gehad en na de initiële schok leek het me wel interessant om te ervaren waarom deze dingen destijds zo populair waren. Long story short, na een paar dagen ermee te hebben gewerkt snap ik totaal niet waarom deze toestellen ooit populair hebben kunnen zijn. Dit kwam voornamelijk omdat geen van de diensten werkten vanwege mijn abonnement. Maar dankzij de virtuele provider dacht het apparaat continu dat ik aan het roamen was. Ook weet ik nog steeds niet wat de SAP service is alleen dat het elke keer mijn pogingen om het kreng op mijn auto's bluetooth carkit aan te sluiten verijdelde.
Mijn Blackberry ervaring was dus suboptimaal en dus besloot ik dan maar om te gaan proberen om zelf mijn telefoon te reanimeren. Dus bestelde ik bij iFixit een kek schroevendraaier setje waarmee ik uit de voeten moest kunnen. Gelukkig arriveerde deze snel en dus kon ik aan het werk.
Openmaken van de telefoon was nog een stukje lastiger dan ik dacht maar uiteindelijk is het toch gelukt eenmaal open was het inderdaad allemaal snel gedaan. Twee schroefjes los en het lipje los gehaald. Blijkbaar zat er ook nog iets van een connector achter. Eenmaal los alles weer in elkaar gezet. Ik moest helemaal in elkaar zetten (inclusief de cover) omdat zonder het plastic ik mijn micro-USB connector er niet in kreeg (weird!). Maar eenmaal in elkaar kon ik hem weer aansluiten.
Wat bleek? Nadat ik hem had aangesloten was de rode led weer terug. Op zich een verbetering, maar niet erg hoopgevend. Om niet direct op te geven besloot ik hem maar even te laten liggen. In ieder geval bleef de rode led deze keer branden. Na een tijdje begon de led echter te knipperen. Niet het meest hoopgevende signaal maar beter dan niets. Na een kwartier of zo heb ik dan toch de stoute schoenen aangetrokken en geprobeerd hem aan te zetten....en dat lukte nog ook! Na bijna een week van complete duisternis verscheen daar eindelijk weer het Google logo. Opstarten ging verder prima. Ik maakte me nog even zorgen of de batterij nog zou werken (die bleef angstvallig lang op 1% staan) maar ook dat bleek ongegrond.
Nu een week verder werkt alles nog naar behoren. Volgens mij doet de batterij het nu zelfs beter dan daarvoor. Wat de oorzaak van de problemen was en waarom dit helpt weet ik nog steeds niet. Maar ik ben iig wel blij dat het heeft gewerkt. Want nog langer met die Blackberry had ik niet getrokken.

We are the cranky crowd, prepare to be assimilated

Ik ben aan het eind van de afgelopen zomer regelmatig in Londen geweest. Nu vind ik Londen sowieso een leuke stad maar sinds ik in Nederland weer regelmatig met het OV reis mis ik het helemaal. Dit is niet omdat de treinen daar nu mooier of schoner zijn of omdat ik graag ondergronds reis. Nee, ik mis de manier waarop men daar in Londen zich voortbewoog op de stations.
De mensenmassa die zich daar namelijk voortbeweegt lijkt namelijk een soort van gedeelde bewustzijn te krijgen. Dit bewustzijn dicteert het gedrag van de massa, die lijdzaam volgt. De mentale staat van de massa is chagrijnig. Niemand wil daar zijn en dus wil iedereen dan ook zo snel mogelijk weg. Dit is de grote gezamenlijke drijfveer van de chagrijnige massa: vrijheid! Door deze drijfveer is het in ieders voordeel om eenieder in de massa zo snel en efficiënt mee te krijgen. Mensen die vertragen of ophouden worden daardoor bijna automatisch  gestimuleerd om toch weer mee voort te bewegen. Oude mensen worden ondersteund, kinderwagens worden gedragen, de gevallenen overeind geholpen. Alles om het gezamenlijke doel te dienen. Structuur bestaat er ook. Op de roltrappen blijft iedereen keurig rechts staan zodat zij die nog sneller moeten gaan dat ook kunnen langs de linkerflanken. Communicatie tussen de mensen in de massa is er nauwelijks. De enige mentale staat, chagrijnig, staat dit niet toe. Deze mentale staat wordt door iedereen onmiddellijk overgenomen zodra ze toe treden tot de massa. Wijzigingen in deze staat worden vrijwel niet geaccepteerd. Chagrijn in is de beste drijfveer om het doel te bereiken en dus wordt er niet van afgeweken. Het grote goed overheerst.
Ik mis de chagrijnige mensenmassa hier in Nederland. Het klunsige geduw, het getreuzel boven- en onderaan (rol)trappen, stilstaan midden in een stroom mensen, de hele breedte van de roltrap blokkeren, niet kunnen wachten totdat iedereen is uitgestapt, allemaal dingen die de chagrijnige mensenmassa niet zou hebben toegestaan...

Android vs iOS: fight!

Ik heb nu een maand kunnen spelen met de Samsung smaak van Android. Daarvoor heb ik ook wat ervaring opgedaan met de HTC smaak (hoewel met de oude 1.6 versie). Daarnaats ben ik al een paar jaar een tevreden iPhone gebruiker. Android wordt al het dominante mobiele OS gezien maar hoe verhouden de twee zich nu tot elkaar.

Android, take your pick
Als je voor een Android telefoon wilt gaan is de keuze niet zo heel snel gemaakt. Er zijn namelijk enorm veel verschillende toestellen op de markt. Die enorm kunnen varieren qua prijs en specificaties. Naast deze overweging is keuze voor de maker van het toestel ook nog eens van belang. Iedere maker heeft doorgaans zijn eigen 'sausje' over het Android OS heen gelegd. Dit resulteert in een eigen look & feel maar ook in eigen applicaties en (vrij belangrijk) eigen widgets. De vershillen hierin kunnen behoorlijk zijn. Ik heb alleen ervaring met HTC en Samsung maar hierin zijn de verschillen al behoorlijk merkbaar.
Waar HTC goed scoort is bij de toegevoegde functionaliteit die het biedt. Zo is er op de eerste plaats fatsoenlijke exchange support toegevoegd. In de laatste versie van zijn Sense interface zijn ook prettige dingen als een unified inbox en cached maps support toegevoegd (dat laatste is wat minder boeiende nu Google dat zelf ook al biedt in versie 5 van Google maps).
Samsung aan de andere kant heeft meer ingezet op de look & feel. Het homescreen en het beheer ervan vind ik een stuk fijner. Zo kun je ongebruikte homescreens weggooien. Als het aandurft om je homescreen te hacken (iets dat voor veel problemen kan zorgen weet ik uit ervaring) krijg je nog iets meer vrijheid. Zo kun je de apps van je "dock" aanpassen en zelf kiezen welke homescreen je primaire homescreen is. Daarnaast bevat de Samsung look & feel wat meer kleur. Waarschijnlijk gedaan omdat kleur meer tot zijn recht komt op het Super AMOLED scherm. Andere verschillen tussen beide zijn het toetsenbord. Hier vind ik de Samsung variant een stuk fijner.
De keuze voor de maker is dus van belang. Helemaal omdat je er ook rekening mee moet houden dat updates van Android zelf niet per defnitie voor jouw telefoon beschikbaar zullen komen. Als je dit belangrijk vind ben je het beste af om een 'echte' Google phone te nemen. Google heeft nu twee telefoons uitgebracht (de Nexus One en de Nexus S) en beide krijgen steeds als eerste een update naar de nieuwe versie van Android. Dit omdat Google je de 'pure' Android ervaring biedt en er dus geen eigen laag overheen legt.

Android vs iOS
Op zich lijken op Android en iOS best veel op elkaar. Grootste overeenkomst komt door de nadruk op het gebruik van het touchscreen. Dit touchscreen is ook van de capacitieve soort waardoor het simpelweg erg prettig werkt. Ook de primaire layout is vergelijkbaar. Je hebt verschillende homescreens (bij Android 7, bij iOS ligt het aan het aantal apps met een max van 12). Waarop je apps kunt zetten in een raster. Verschil bij Android is dat je veel meer vrijheid hebt in de plaatsing van je apps. Bij iOS kun je alleen kiezen in welk scherm de app staat en in welke vorlgorde. De apps worden altijd in het scherm van linksboven naar rechtsonder in volgorde neer gezet. Bij Android kun je plaats zelf kiezen. Bij Android ben je bovendien niet gelimiteerd dat alleen app icoontjes maar kun je ook widgets plaatsen. Dit is een belangrijke feature maar in mijn ervaring zijn er nog te weinig echt bruikbare widgets om dit nu als killer feature te bestempelen.
Voordat iOS v4 uitkwam was het grote argument voor Android de ondersteuning voor multitasking. Nu iOS het ook biedt is wat mijn betreft dit omgeslagen. Android is wel meer ingericht om te werken met multitasking maar het OS leidt er ook meer onder. In Android kun je makkelijk tussen apps bewegen dankzij oa de terugknop. Maar als je teveel tegelijk draait (met name in de achtergrond) merk het al vrij snel in de performance van telefoon. Om dit tegen te gaan zijn er legio "task manager" of "task killer" apps te vinden in Android Market. Maar het feit dat er zoveel zijn spreekt mijns inziens ook boekdelen. Op iOS is multitasking anders ingericht. Feitelijk gebeurt het op twee manieren. Allereerst is er "fast-app-switching". Bij apps die dit ondersteunen wordt de laatste state van die app opgeslagen zodat wanneer je die app weer opent je naar de laatste stand van zaken terugkeert. Het tweede deel wordt gevormd door een set services die standaard in de achtergrond draaien. Apps kunnen van de services gebruik maken door dingen in de achtergrond te laten gebeuren. Zo is er een service om downloads af te ronden en om de GPS door te laten werken. Deze services dekken het leeuwendeel aan functies af. Hoewel de aanpak van Apple wellicht wat beperkter is, betekent het wel dat je als gebruiker feitelijk niets doorhebt van wat er allemaal draait. Pas als je tientallen apps 'open' hebt staan dan ga je er iets van merken.
Wat Android verder ook cool doet is het beheren van je accounts. Je kunt verschillende accounts (zoals je Google, exchange, facebook en twitter account) allemaal centraal opslaan. Apps kunnen dan gebruik maken van dit centraal opgeslagen account. Een mooie feature vind ik en een die ik graag op iOS zou zien. Hoewel een hoop iOS apps bijv Facebook of Twitter integratie bieden moet ik in elke app weer mijn credentials invullen. Ik had dan liever een centraal account gehad waarop ik dan per app toegang kon verlenen. Het spijtige echter bij een hoop Android apps is dat die geen gebruik maken van deze feature. Waardoor je vaak nog steeds per app alles kunt invullen...

AppStore vs Android Market
Belangrijkste aan de huidige generatie smartphones zijn de apps die je er op kunt draaien. Bellen en berichten lezen is standaard, het echte verschil komt voort uit wat er nog meer kan. Apple heeft hier met de app store mijns inziens de beste kaarten in handen. Met name omdat het aanbod een stuk groter is dan in de Android market. Apple is bericht vanwege zijn strenge toegangsbeleid. Dit komt er op neer dat Apple alle apps wil goedkeuren. Deze controleslag is er in de Android market niet. Wel kan Google op afstand apps bij je verwijderen. De openheid van Android market zie je snel terug als je aan het hacken gaat. Door je Android telefoon te "rooten" krijg je aanvullende rechten waarmee je meer kunt doen op je telefoon (op eigen risico). Dit gebeurt ook op iOS waar het de naam "jailbreaken" heeft gekregen. Apple is hier niet gecharmeerd van en als gevolg is er een hele aparte "AppStore" voor dit soort apps. Bij Android is dit niet het geval. De zogenaamde "root-apps" zijn gewoon te vinden in de Android market. Op zich heel praktisch maar het zijn er stiekem best veel. Het aantal "echte" apps valt tov de AppStore dus een beetje tegen. Wat verder een probleem is op Android is dat doordat Android er in veel meer smaken is dat ontwikkelaars problemen hebben om hun software op al die variaties goed werkend te krijgen. Dit geldt met name voor games. Het is dus een kwestie van proberen om te zien of je nieuwe app het goed doet. Iets dat op iOS veel minder het geval is. Android had hiervoor een prima functie. Je kon tot voor kort namelijk alles 24 uur proberen. Beviel iets niet dan kon je je geld terug krijgen. In de meest recente update van Android market is deze functie grotendeels verdwenen. Je kunt nog wel apps "retourneren" maar je hebt hier nog maar 15 minuten de tijd voor... Gemiddeld genomen vind ik de iOS apps van hogere kwaliteit. Dit zie je oa terug in de stabiliteit van de apps. Op Android crashen apps regelmatig. Maar er zijn een paar apps waarvan ik de Android versie beter vind (met name de Facebook app en de op iOS ontbrekende Google reader app). Voor de 'grote' apps is er praktisch geen verschil tussen Android en iOS (los van de OS specifieke verschillen). Wat me verder opviel was dat over het algemeen de Android apps duurder zijn. Waar ik in de AppStore zelden apps voor meer dan 2,40 voorbij zie komen is dit op Android regelmatig zo.

Al met al lijken Android telefoons een stuk meer gericht op de technischere gebruiker. Je kunt het OS veel meer customizen en dat is ook wel nodig om er de optimale ervaring uit te halen. Op dit moment is iOS naar mijn mening het volwassenere platform dat de beste gebruikerservaring biedt. Maar als Android zich op dit temp blijft ontwikkelen (en wat basis zaken helemaal op orde brengt) dan wordt de keuze in de toekomst alleen nog maar lastiger...

Galaxy S een maand later

Na een maand met de Galaxy S te hebben gespeeld ben ik behoorlijk wat wijzer geworden. De telefoon is ondertussen al geroot en de eerste custom ROM is gekomen en gegaan. Op dit moment prefereer ik toch echt de stock rom met een kleine hack in de home launcher. Verder draai ik een dubbele lagfix (OCLFv1 op Voodoo).

Na behoorlijk wat zoekwerk verbaas ik me nog steeds over de slechte ondersteuning voor exchange. Als Android als serieus zakelijk toestel wil worden gezien moeten ze dit echt gaan verbeteren. De basis zit er wel in maar geen ondersteuning voor de GAL bij contacten is echt een flater. GAL ondersteuning is er wel bij mailen, maar daarmee krijg je alleen e-mail adressen. Dit gat is overigens makkelijk te dichten middels de "corporate addressbook" app maar het zou standaard moeten zijn. Op een HTC telefoon heb je deze functie overigens wel...

De "killer feature" van Android, het mobiele AP, valt in de praktijk overigens tegen. Het werkt op zich wel maar de verbinding laat erg te wensen over. Hij valt regelmatig weg waardoor je veel naar de F5 knop grijpt.

Na wat meer tijd doorgebracht te hebben met de GS blijkt dat de consitentie in de layout door het OS heen een stuk beter is dan ik eerder dacht. Het wit op zwart is even wennen maar ziet er op het Super AMOLED scherm allereerst goed uit en wordt wel overal doorgevoerd. Dit is iets dat pas opvalt als je een custom rom draait waar men wat minder zorgvuldig is geweest.

De werking van de 'terugknop' bevalt me ook steeds beter. Hoewel het gedrag voor mij nog niet altijd even goed te voorspellen is biedt het wel een sterkere integratie tussen apps dan op iOS. Als je in app 1 door een knop link iets in app 2 opent dan kun je met de terugknop makkelijk weer terug naar app 1. Deze functie is mijns inziens alleen mogelijk doordat hiervoor een hardware knop is. Op iOS zul je nog altijd handmatig tussen apps moeten wisselen. Dit is iets meer werk maar dit geldt wel overal.

Wat ook een erg prettige feature is op de GS is de manier waarop je foto's aan contacten kun toevoegen. Na het selecteren van een foto kun je zelf een uitsnede bepalen. Vervolgens wordt de foto aan alle gekoppelde contacten gehangen. Erg handig!

Verder bevalt de hardware van de GS nog steeds. Met name het gewicht. Mijn iPhone 4 voelt in verhouding elke keer weer erg zwaar aan tov de GS. De knoppenlayout vind ik ook nog steeds de beste die ik gezien heb bij een Android telefoon door de grote home knop in het midden en het weglaten van een dedicated zoekknop. De zoekknop heb ik pas 1 keer nodig gehad in een app.

Wat ik nog mis zijn echt coole widgets. Met name voor mijn mail. Widgets zijn een van de belangrijkste verschillen tussen de Android en iOS homescreens maar met de widgets die ik tot nu heb gevonden haal ik er weinig meerwaarde mee. Ook hier scoort HTC punten. Maar niet genoeg om mijn voorkeur voor de TouchWiz interface te veranderen.  

Ik ben benieuwd of er een officiele 2.3 ROM voor de GS gaat komen. Hopelijk grijpt Samsung die kans om zijn lag problemen eens en voor altijd te fixen. Verder verwacht ik niet heel veel spectaculairs van de 2.3 update. De echte verandering lijken met 3.0 te komen maar ik denk niet dat die voor mijn GS uit zal komen...

Gevalletje: heb je hem ook

Sinds breedband zijn toetrede op de nederlandse markt heeft gedaan maak ik er al gebruik van. MXstream van KPN was de eerste ASDL verbinding en ik was er als de kippen bij. Het voordeel van een breedband verbinding is dat je natuurlijk "altijd" online bent. Bijkomend voordeel hiervan is dat je daarmee ook een eigen server kunt draaien. Iets dat ik ook al geruime tijd doe. Met name een FTP server om op afstand bij mijn lokale bestanden te kunnen. Een webserver hoort daar inmiddels ook bij om eigen probeersels te kunnen tonen.
Het probleem met het draaien van een eigen server is dat je wel moet weten welk adres er bij hoort. Dit is voor particuliere verbindingen wat lastiger omdat deze werken op basis van DHCP en je dus steeds een ander IP adres kunt krijgen. Nu heb ik de laatste jaren gebruik gemaakt van een ADSL provider die me steevast hetzelfde IP toekende. Erg prettig want zo wist ik altijd waar ik moest zijn. Maar sinds kort heb ik een andere provider met een wat minder stabiel modem. Dit heeft als gevolg dat ik regelmatig een ander IP krijg en dus niet meer weet waar ik mijn server kan vinden.
De oplossing hiervoor is enorm simpel en erger nog ook al enorm oud. Het is namelijk gebruik maken van een dynamic DNS dienst zoals dyndns.org. Het is heel simpel, je registreert een dyndns naam (in de vorm naam.dyndns.org) en koppelt daar je IP aan. Elke keer als je IP veranderd hoef je alleen maar de koppeling bij te werken en je kunt altijd via het dyndns adres terecht.
Moie bijkomstigheid is dat een dergelijke dienst is al zo ingeburgerd dat een hoop routers al de mogelijkheid hebben om deze update zelf te doen. Dus zodra de router een nieuw adres krijgt werkt hij de koppeling bij. Heb je een router die dit niet ondersteund (zoals die van Apple) dan is er ook een desktop client die hetzelfde doet.
Bril-jant!
Ik kan me wel voor me kop slaan dat ik hier nu pas achter kom, maar troost me in de gedachte dat dit vroeger vast nog niet gratis was...

Android op herhaling

Mijn Galaxy S is binnen. Na mijn ervaringen met de onderkant van het Android spectrum in de vorm van de HTC Tattoo is het nu tijd voor de bovenkant. In de pers wordt de Galaxy S over het algemeen als een van de beste Android telefoons genoemd. De verwachtingen waren dus best hoog.

First encounters
Zodra ik de kans kreeg ben ik de telefoon gaan halen. Het eerste dat me opviel is dat de manier van verpakken identiek was aan die van iPhone. Een mooi doosje met meteen bovenop de telefoon met daaronder de acessoires. Als de keyfeature van de telefoon wordt prominent het Super Amoled scherm naar voren geschoven. Van wat ik van dit scherm had gelezen zou dit een van de beste kleine beeldschermen moeten zijn. Inmiddels snap ik ook wel waarom men dat zegt maar de eerste indruk was niet goed. De kracht van het scherm liggen in de weergave van kleuren. Zwart is echt zwart en alle andere kleuren spatten van het scherm. Het probleem is alleen dat er een redelijk goed waarneembaar raster in het scherm zit. Dit raster is vrij snel al te zien en dat deed voor mij toch behoorlijk af aan de ervaring, waarschijnlijk omdat ik de scherpte van de retina display gewend ben. Ik denk dat de grootte van het scherm (4") hieraan bijdraagt omdat er minder pixels in een groter scherm zitten. In vergelijking met de iPhone zie je wel dat het Super Amoled scherm veel helderder is. Maar als ik moest kiezen zou ik toch voor het retina display gaan omdat het er gewoon veel minder pixelig uitziet.
De hardware van de Samsung is verder goed in orde. Grootste kritiekpunt is dat alles van plastic is. Maar het gevolg is dan wel dat de telefoon superlicht is. En dit maakt dat het toestel prettig in het gebruik is. Naar mijn smaak is hij wel iets te groot maar door de ronde vormen en zijn gewicht blijft het toch een handzaam toestel.
Dan op naar de software. De eerste teleurstelling kwam toen bleek dat er Android 2.1 op draaide. Dit is op zich makkelijk recht te trekken maar niet vanachter een proxy. Aan OTA updates doet Samsung niet en zijn Kies software kan dus niet overweg met een proxy. De ervaringen met Android 2.1 waren niet top. Het toestel haperde regelmatig en veel apps liepen vast. Ook bleek de exchange ondersteuning ronduit slecht. Op 2.1 worden de security settings niet afgedwongen waardoor je dus niet gedwongen werd om een wachtwoord in te stellen. Hierdoor wordt het lastiger om dit als serieuze zakelijke telefoon te overwegen. Tweede gemis was dat je niet in de global address list op de exchange server kunt zoeken. De Samsung versie van Android ondersteunt dit blijkbaar niet. Toch een pluspuntje voor HTC die een eigen implementatie heeft voor exchnage waar dit wel in kan. Toch een zure sessie aangezien dit een van de belangrijkste redenen was voor mij om naast mijn iPhone 4 nog een smartphone te nemen. Tot nu was deze telefoon een teleurstelling. De software was alles behalve soepel en ontbeerde een paar (voor mij) kritieke functies. Een update naar 2.2 leek geen beterschap te bieden. Omdat ik niet kon geloven dat een telefoon met dergelijke hardware zo stroef liep besloot ik tot een harde reset. Met resultaat.

Things are looking up
De harde reset bleek het ei van co. De telefoon werd en direct soepeler van. Doordat de 2.2 update je een introductie 'wizard' biedt was ik vrij snel weer ingesteld. Wat ik direct merkte was dat de security policy nu wel werd afgedwongen. Met als resultaat dat ik nu elke keer mijn pin moet ingeven als ik de telefoon aanzet.
Het probleem met de global address list was niet met 2.2 opgelost maar wel met een app. De belangrijkste features waren nu aanwezig.
Ondanks de betere exchange implementatie bij HTC ben ik toch blij dat ik nu de Samsung variant heb. Belangrijkste reden hiervoor is dat een aantal basis dingen zoals de contacten lijst het on screen keyboard een stuk prettiger werken. Misschien komt dit omdat deze enorm veel lijken op die van de iPhone en dat ik het dus meer gewend ben. Maar ik denk dat dit gewoon de betere aanpak is. Samsung heeft als unieke feature het swipe toetsenbord. Hoewel dit verbazingwekkend goed werkt ben ik toch terug naar Samsungs default keyboard gegaan. En deze werkt heerlijk. Een heel stuk beter dan die van HTC. Ook nieuw in de Samsung 2.2 software is de manier om de cursor te plaatsen. Doordat de Galaxy S geen trackball oid heeft moet dit onscreen gebeuren. Was het in 2.1 nog een kwestie van aanraken en hopen (want te lang aanraken brengt je naar het knip/plak menu) is het in 2.2 een stuk beter gedaan. Kort op de tekst tappen brengt een soort van anker in beeld waarmee je makkelijk de cursor kunt verplaatsen. Desgewenst kun je hier ook tekst mee selecteren. Het lijkt een beetje op het vergrootglas van de iPhone en dat is zeker een voordeel.

Android > iOS
In deze Samsung zitten een aantal dingen waar de iPhone jaloers op mag zijn. Allereerst is er de mogelijkheid om de Galaxy S (GS) in te stellen als mobiel access point. Door dit te doen kunnen tot wel 5 apparaten (zoals laptops en iPhones) via een normale wifi verbinding gebruik maken van de mobiele internet verbinding op de GS. Killer feature!
Tweede topfunctie is de DLNA ondersteuning. De GS kan via de Allshare app verbinden met een DLNA apparaat en daarmee content of van een DLNA server afspelen, of eigen content op een DLNA TV afspelen of als doorgeefluik optreden. Dit werkt bij mij direct zonder enige moeite.
Dit loopt meteen door naar voordeel 3 van Android. Het ondersteunt default een hoop meer formaten (hoewel dit op een iPhone tegenwoordig ook heel simpel kan via de VLC app). Ook kun je bestanden direct op een micro sd kaart gooien. Dit voordeel wordt echter wel een beetje teniet gedaan doordat je niet makkelijk bij het micro sd slot kunt komen.
Wat me verder nog beviel was dat Google een paar native apps heeft die ik ook graag op de iPhone had gezien. Met name de Google Reader app is prettig.

iOS > Android
Hoewel de GS me toch wel is gaan bevallen is het voor mij geen iPhone killer. Belangrijkste reden is dat iOS veel vloeiender en gestroomlijnder op mij overkomt. Dit komt met name naar voren in het gebruik. Op de GS zijn er een aantal situaties (zoals het toevoegen van een app aan het homescreen) waarbij het even lijkt alsof er niets gebeurt. Dergelijke dingen heb je bijna nooit op de iPhone. Het OS zorgt ervoor dat de gebruiker altijd wel kan zien wat er aan de hand is.
De vloeiendheid van iOS komt ook terug in de consistentie in de vormgeving en gebruikerservaring. Hoewel niet 100% is het op iOS veel meer zo dat alles overal hetzelfde werkt en er ook zo uit ziet. Dit is op de GS niet zo. Qua gebruik en vormgeving is het per app (waaronder de systeem apps) uitzoeken hoe het werkt.
Hoewel het zwart op de GS er prachtig uitziet ben ik toch niet kapot van de wit op zwart vormgeving die vaak terug komt. Als reden hiervoor wordt gezegd dat dit beter is voor de batterij. Dit is voor dingen als de contactenlijst en systeem menu's prima maar voor e-mail had dit niet gehoeven van mij. Gelukkig is het dan ook voor de mailweergave in te stellen. Al met al voelt de GS meer aan als een telefoon voor "techies". Je kunt namelijk meer met de telefoon maar daarvoor moet wel weten hoe je dit kunt vinden en instellen. Deze doelgroep zal ook de toch regelmatige freezes eerder accepteren.

Als groot nadeel van de iPhone wordt vaak iTunes genoemd. Maar op de GS is dit niet veel beter. Samsung heeft zijn Kies software hiervoor. Maar dit werkt een stuk minder dan iTunes. Bij iTunes worden je settings tenminste goed bewaard en teruggezet na een update. Kies deed dit helemaal niet. Mijn toegevoegde apps stonden er nog wel op maar al het andere was weg. Alleen voor contacten (die bij mij sowieso al op een server staan) wordt een backup optie geboden. Op dit vlak zou ik dus ook liever weer met iTunes werken en dat had ik zelf eigenlijk nooit verwacht te zeggen.

De Galaxy S is een prima telefoon die een stuk beter visitekaartje van Android afgeeft dan de vreselijke Tattoo maar bij komt mijn iPhone niet in gevaar. Android voelt nog iets te rommelig aan. Dit verbaast me wel een beetje want ik vond de native apps van Google zelf al een stuk consistenter aanvoelen. Misschien komt dit door Samsung en dat 2.3 of 3.0 hier beterschap in brengen... Maar dan moeten die wel naar de GS komen!

Ronde 2?

Mijn werkgever heeft zijn werknemers de keuze gegeven uit een aantal nieuwe telefoons. Heel verrassend heeft meer dan 90% van mijn collega's gekozen voor een iPhone 4, en terecht.
Maar aangezien ik al een iPhone 4 heb en ik mijn prive abonnement niet wil opgeven was het voor mij een lastige keuze. Met twee iPhone 4's rondlopen viel voor mij snel als optie af omdat ik dan twee identieke telefoons zou hebben met alleen een andere provider. De optie om dan maar een simpele Nokia telefoon te nemen ook. Ik wilde eigenlijk een telefoon waarmee ik kon bellen en toegang had tot de telefoonlijst van mijn bedrijf. Windows mobile valt sowieso ook af en wachten op een Windows phone 7 toestel ook. Dus bleven de android telefoons over. Deze bieden namelijk ook nog het belangrijke voordeel de mogelijkheid om ze als mobiel access point in te stellen.
De hoofdkandidaten waren de HTC desire HD en de Samsung Galaxy S. Uit mijn iPhoneloze periode weet ik nog dat de Galaxy S op me een goede indruk had gemaakt. Maar de HD was het nieuwere toestel (hoewel de specs maar marginaal beter waren) met een waarschijnlijkere upgrade naar Android 3.0. Maar de omvang van dat toestel (4.3" scherm is te veel imho) en het gegeven dat ik geen fan ben van de HTC Sense interface hebben me toch weer naar de Galaxy S geduwd.
Dus Android gaat op herhaling. Deze keer in de vorm van wellicht wel de beste hardware die ervoor beschikbaar is en zonder de HTC sense laag. Eindelijk eens een eerlijke weergave van wat Android te bieden heeft...