Je kent ze vast wel, mensen die bij een willekeurige spektakelfilm op te proppen komen met de roemruchte kreet: "dat kan toch nooooit".
Ik erger me doorgaans altijd aan dit soort uitspraken. Waarom precies weet ik ook niet, want feitelijk is het niet meer dan een mening. Maar ik kan het niet helpen om te denken dat als men alleen dingen zou tonen die wel konden het film aanbod, en hun amusementswaarde, behoorlijk beperkt zou worden. Hoewel dit (helaas) voor een hoop films als voordeel gezien kan worden is het voor genoeg films niet zo. Ik hou dan ook van de wat meer fantasievollere film. Ik laat me graag meenemen in alternatieve werelden waar allerlei fantastische zaken gebeuren. Maar er zijn grenzen.
Met ongeloofwaardigeheid heb ik dan ook geen probleem. Ongeloofwaardigheid produceert in mijn optiek erg vermakelijke films. Films die het niet zo nauw nemen met de realiteit moeten namelijk wel hun best blijven doen om de voorgeschotelde realiteit aannemelijk te houden. De Star Wars films maken zich op dit vlak er altijd even simpel als grondig vanaf door steevast te beginnen met de tekst: "A long time ago in a galaxy far far away". Met andere woorden: "wat u nu gaat zien heeft niets te maken met de realiteit waarin u zich bevindt, lieve kijker".
Ik vind aannemelijkheid dan ook belangrijker dan de geloofwaardigheid. Met aannemelijkheid bedoel ik hoe aannemelijk de gebeurtenissen zijn die je binnen gepresenteerde, maar mogelijk compleet ongeloofwaardige, wereld voorgeschoteld krijgt. Het probleem met aannemelijkheid is dat ehet zowel goed als slecht kan zijn er dat er een vrij dunne grens is tussen beide. Veel verhalen draaien namelijk wel op een bepaalde vorm van onaannemelijkheid (ik ga er even van uit dat dit een woord is). Denk aan de held die op het hoogtepunt van de film boven zichzelf uit stijgt en het onmogelijke mogelijk maakt. Deze (goede) vorm van aannemelijkheid wordt meestal gedurende de film opgebouwd waardoor het toch weer aannemelijk wordt.
De slechte variant doet juist niet an enige vorm van opbouw. Hier gaat het om vrijheden die worden genomen om bepaalde dingen snel te verklaren. Denk aan de conclusies die een hoofdpersoon trekt op basis van praktisch geen feiten die leiden tot de volgende stap in het verhaal (denk aan de slechtere detective films). Helemaal erg wordt het als bepaalde dingen gebeuren zonder dat er ook maar enige poging tot onderbouwing wordt gedaan (denk aan het kunnen inloggen op een ruimteschip met een standaard netwerk kabeltje).
Een film die in mijn beleving totaal niet aannemelijk is Independance Day. Een film die samen met Pearl Harbor stijf onderaan mijn persoonlijke IMDb lijstje staat. Vandaag las ik dat deze film mogelijk niet één maar twee vervolgen gaat krijgen. Dit nieuws heeft mij diep geraakt en hoe ongeloofwaardig het nieuws voor mij persoonlijk ook is acht ik het helaas ook erg aannemelijk...
dinsdag 30 maart 2010
donderdag 25 maart 2010
dinsdag 23 maart 2010
Arrrr, waarom piraterij ook voor ons slecht is
Piraterij is niet meer wat het ooit was. Weg zijn de tijden waarin charmante semi-helden de zeven zeeën onveilig maakten (ik baseer dit beeld op de natuurgetrouwe weergave van deze periode door Hollywood). Nu is piraterij vervallen tot het stelen van intellectueel eigendom. Simpelweg het downloaden van muziek, films en games zonder daarvoor te hebben betaald.
De nieuwe vorm van piraterij is overigens ook een stuk populairder. Waarschijnlijk doordat je geen dure schepen hoeft te hebben of mensen hoeft te kielhalen. Ik denk dat bijna iedereen (behalve ikzelf uiteraard) wel of niet bewust zich er ook aan schuldig heeft gemaakt. De reden voor de populariteit van piraterij is natuurlijk het kosten aspect. Het kost namelijk alleen wat tijd. Afhankelijk van wat je zoekt meer (games) of minder (video) tijd. Het gevolg is dat de betrokken industrieën miljarden euros aan inkomsten mislopen en dat kan natuurlijk niet. Dus wat doen deze industrieën? Die bedenken allerle manieren om dit schurkengedrag tegen te gaan. De term hiervoor is Digital Rights Management ofwel DRM. Wat mij betreft een typisch geval het doel heiligt de middelen niet, de middelen werken het doel zelfs tegen. DRM kan de legale gebruiker dusdanig benadelen dat piraterij bijna geoorloofd wordt.
Om mezelf maar meteen tegen te spreken zal ik de iTunes case erbij pakken. Toen iTunes begon als legale downloaddienst vierden de beleefden peer to peer (P2P) diensten als Napster en Kazaa hun hoogtijdagen. Om als legale dienst toestemming te krijgen van de platenmaatschappijen om de muziek legaal aan te bieden moest deze muziek beschermd worden. Apple deed dit door hun zogenaamde Fairplay DRM. Het gevolg was dat je de gedownloade muziek niet overal kon afspelen maar op een gelimiteerd aantal machines. Het voordeel dat iTunes was dat je net zo makkelijk, zo niet makkelijker, dan de P2P diensten de muziek kon vinden. Daarnaast was het aanbod dusdanig dat je de meeste dingen ook direct kon vinden. Aangezien achter iTunes een professionele infrastructuur zat kwamen de downloads ook meteen lekker snel door. Laatste bijkomstigheid was dat de muziek op iTunes goedkoper was dan de CD's in de winkel en dat je nummers ook los kon kopen. Kortom iTunes was makkelijker en sneller maar ook veel beperkter dan piratenwaar. Toch is iTunes een succes geworden maar dat komt denk ik meer omdat iTunes nodig was om je muziek op de populairste draagbare muziek speler, de iPod, te kunnen afspelen. Uiteindelijk is iTunes zo'n succes geworden dat de DRM is komen te vervallen. Wellicht omdat de iPod en iPhone nog steeds de beperking hebben dat je niet vanaf die machine muziek kunt delen. Maar ik dwaal af.
Voor muziek lijkt het dus de goede kant op te gaan. Voor games is dit echter totaal niet het geval. Piraterij bestaat daar al sinds ik me kan herinneren. Maar het aanpakken ervan gaat van kwaad tot erger. Vroeger was het zo dat de beveiliging een eenmalige actie was, meestal in de vorm van het invoeren serienummer oid. Hier zijn vroeger wat uitbreidingen op geweest (die naar mijn mening nog het meest effectief was) zoals ergens mid-game vragen stellen over dingen uit de handleiding of kleurige draaischijven die specifieke codes produceerden. Irritante hiervan was dat je er steeds lastig mee werd gevallen. Tegenwoordig is de DRM wat geavanceerder. Recent zijn er 'oplossingen' geweest die zogenaamde rootkits installeerden waarmee je een enorm beveiligingslek op je computer kreeg. De laatste variant is dat je altijd online moet zijn om je game te kunnen spelen (los van of die game ook online gespeeld moet worden). Dus ben je gebonden aan locatie waar je ook verbinding hebt. Check deze comic om een beeld te krijgen. Daar zit je dan met je goede bedoelingen.
Voor video is het helemaal bar en boos. Een DVD of Blu-ray kopen is de enige optie, in europa tenminste. Wil je een digitaal kopie hebben voor je mediaspeler dan zijn er geen alternatieven. DVD kopen en rippen is de enige legale weg. En de daarvoor benodigde software vinden en gebruiken is ook niet voor iedereen weggelegd.
Is er een oplossing? Om het hele probleem op te lossen niet. Maar toegankelijke en complete legale alternatieven zou al een begin zijn (kijk naar iTunes). Een lagere prijs uiteraard ook. Maar het je betalende klant moeilijker maken om je product te kopen lijkt mij nu net niet de manier.
Dus...
De nieuwe vorm van piraterij is overigens ook een stuk populairder. Waarschijnlijk doordat je geen dure schepen hoeft te hebben of mensen hoeft te kielhalen. Ik denk dat bijna iedereen (behalve ikzelf uiteraard) wel of niet bewust zich er ook aan schuldig heeft gemaakt. De reden voor de populariteit van piraterij is natuurlijk het kosten aspect. Het kost namelijk alleen wat tijd. Afhankelijk van wat je zoekt meer (games) of minder (video) tijd. Het gevolg is dat de betrokken industrieën miljarden euros aan inkomsten mislopen en dat kan natuurlijk niet. Dus wat doen deze industrieën? Die bedenken allerle manieren om dit schurkengedrag tegen te gaan. De term hiervoor is Digital Rights Management ofwel DRM. Wat mij betreft een typisch geval het doel heiligt de middelen niet, de middelen werken het doel zelfs tegen. DRM kan de legale gebruiker dusdanig benadelen dat piraterij bijna geoorloofd wordt.
Om mezelf maar meteen tegen te spreken zal ik de iTunes case erbij pakken. Toen iTunes begon als legale downloaddienst vierden de beleefden peer to peer (P2P) diensten als Napster en Kazaa hun hoogtijdagen. Om als legale dienst toestemming te krijgen van de platenmaatschappijen om de muziek legaal aan te bieden moest deze muziek beschermd worden. Apple deed dit door hun zogenaamde Fairplay DRM. Het gevolg was dat je de gedownloade muziek niet overal kon afspelen maar op een gelimiteerd aantal machines. Het voordeel dat iTunes was dat je net zo makkelijk, zo niet makkelijker, dan de P2P diensten de muziek kon vinden. Daarnaast was het aanbod dusdanig dat je de meeste dingen ook direct kon vinden. Aangezien achter iTunes een professionele infrastructuur zat kwamen de downloads ook meteen lekker snel door. Laatste bijkomstigheid was dat de muziek op iTunes goedkoper was dan de CD's in de winkel en dat je nummers ook los kon kopen. Kortom iTunes was makkelijker en sneller maar ook veel beperkter dan piratenwaar. Toch is iTunes een succes geworden maar dat komt denk ik meer omdat iTunes nodig was om je muziek op de populairste draagbare muziek speler, de iPod, te kunnen afspelen. Uiteindelijk is iTunes zo'n succes geworden dat de DRM is komen te vervallen. Wellicht omdat de iPod en iPhone nog steeds de beperking hebben dat je niet vanaf die machine muziek kunt delen. Maar ik dwaal af.
Voor muziek lijkt het dus de goede kant op te gaan. Voor games is dit echter totaal niet het geval. Piraterij bestaat daar al sinds ik me kan herinneren. Maar het aanpakken ervan gaat van kwaad tot erger. Vroeger was het zo dat de beveiliging een eenmalige actie was, meestal in de vorm van het invoeren serienummer oid. Hier zijn vroeger wat uitbreidingen op geweest (die naar mijn mening nog het meest effectief was) zoals ergens mid-game vragen stellen over dingen uit de handleiding of kleurige draaischijven die specifieke codes produceerden. Irritante hiervan was dat je er steeds lastig mee werd gevallen. Tegenwoordig is de DRM wat geavanceerder. Recent zijn er 'oplossingen' geweest die zogenaamde rootkits installeerden waarmee je een enorm beveiligingslek op je computer kreeg. De laatste variant is dat je altijd online moet zijn om je game te kunnen spelen (los van of die game ook online gespeeld moet worden). Dus ben je gebonden aan locatie waar je ook verbinding hebt. Check deze comic om een beeld te krijgen. Daar zit je dan met je goede bedoelingen.
Voor video is het helemaal bar en boos. Een DVD of Blu-ray kopen is de enige optie, in europa tenminste. Wil je een digitaal kopie hebben voor je mediaspeler dan zijn er geen alternatieven. DVD kopen en rippen is de enige legale weg. En de daarvoor benodigde software vinden en gebruiken is ook niet voor iedereen weggelegd.
Is er een oplossing? Om het hele probleem op te lossen niet. Maar toegankelijke en complete legale alternatieven zou al een begin zijn (kijk naar iTunes). Een lagere prijs uiteraard ook. Maar het je betalende klant moeilijker maken om je product te kopen lijkt mij nu net niet de manier.
Dus...
maandag 22 maart 2010
Het probleem met motioncontrollers
Ik heb een Wii en ben daar heel erg tevreden mee. Toen de Wii werd aangekondigd (toen nog Revolution) geheten werd er al druk gespeculeerd over wat er allemaal komen gaat. Dit jaar komen ook Microsoft en Sony met motioncontrollers. Sony heeft een direct kopie met zijn Sony Move en Microsoft gaat een stapje verder met zijn project Natal.
Hoewel ik geloof in motion controllers zijn er wel problemen, zoals is gebleken op de Wii met al zijn shovelware. Toen de Wii remote bekend werd gemaakt werd meteen reikhalzend uitgekeken naar een 1:1 lightsaber game. terecht natuurlijk maar helaas niet realiseerbaar. Niet op de Wii, maar zeker ook niet met Sony's Move en Microsoft's Natal. De reden? Er is geen feedback terug naar de gebruiker. Als je virtueel geraakt wordt of mis slaat zijn er in de gamewereld consequenties. Met name omtrent jouw positie tov van je tegenstander. Dit wordt allemaal niet (voldoende) teruggekoppeld naar de speler. Deze wil op zijn beurt wel meteen weer door met acties en staat dus alweer driftig te gebaren. Omdat deze input pas weer door de game wordt opgepakt als het virtuele personage daar klaar voor is krijg je een mismatch tussen wat er in de echte wereld gebeurd tov wat er in de game gebeurd. Het gevolg hiervan is dat de gemiddelde speler nog meer gaat bewegen in de hoop om wanneer het moment virtueel daar is er meteen toe te slaan. Dit gedrag wordt versterkt in games waar de motion controls slecht zijn geïmplementeerd. Voor dit fenomeen is de liefkozende term "waggle" bedacht en is waggle de verzamelnaam geworden voor games met slechte motioncontrols.
Is er dan beterschap? Nee en ja. Nee, omdat waggle veroorzaakt wordt door het ontbreken van een echte link tussen de echte en virtuele wereld. Dus totdat daar iets op gevonden wordt zal dit probleem blijven. Ja, er is wel beterschap doordat ontwikkelaars zich ook bewust zijn van dit probleem en controls maken die hierop zijn aangepast. Hierdoor worden games in mindere mate 1:1 vertalingen van echte bewegingen maar worden de games wel speelbaar(der).
Dus...
Hoewel ik geloof in motion controllers zijn er wel problemen, zoals is gebleken op de Wii met al zijn shovelware. Toen de Wii remote bekend werd gemaakt werd meteen reikhalzend uitgekeken naar een 1:1 lightsaber game. terecht natuurlijk maar helaas niet realiseerbaar. Niet op de Wii, maar zeker ook niet met Sony's Move en Microsoft's Natal. De reden? Er is geen feedback terug naar de gebruiker. Als je virtueel geraakt wordt of mis slaat zijn er in de gamewereld consequenties. Met name omtrent jouw positie tov van je tegenstander. Dit wordt allemaal niet (voldoende) teruggekoppeld naar de speler. Deze wil op zijn beurt wel meteen weer door met acties en staat dus alweer driftig te gebaren. Omdat deze input pas weer door de game wordt opgepakt als het virtuele personage daar klaar voor is krijg je een mismatch tussen wat er in de echte wereld gebeurd tov wat er in de game gebeurd. Het gevolg hiervan is dat de gemiddelde speler nog meer gaat bewegen in de hoop om wanneer het moment virtueel daar is er meteen toe te slaan. Dit gedrag wordt versterkt in games waar de motion controls slecht zijn geïmplementeerd. Voor dit fenomeen is de liefkozende term "waggle" bedacht en is waggle de verzamelnaam geworden voor games met slechte motioncontrols.
Is er dan beterschap? Nee en ja. Nee, omdat waggle veroorzaakt wordt door het ontbreken van een echte link tussen de echte en virtuele wereld. Dus totdat daar iets op gevonden wordt zal dit probleem blijven. Ja, er is wel beterschap doordat ontwikkelaars zich ook bewust zijn van dit probleem en controls maken die hierop zijn aangepast. Hierdoor worden games in mindere mate 1:1 vertalingen van echte bewegingen maar worden de games wel speelbaar(der).
Dus...
woensdag 17 maart 2010
Invloed
Hoewel er behoorlijk wat scepsis is over de iPad schijnt het Apple logo toch wel wat te betekenen. The wallstreet journal dumpt flash vanwege iPad. Dat is toch zeker wat invloed. Grappige aan deze ontwikkeling is dat Apple zo richting een Flash en "andere browser plugin"-loze wereld wil. Net als een andere club, voormalige buddy maar nu toch wel toch niet nemesis: Google. Ahhh, de ironie.
Ben benieuwd wat er met Flash gaat gebeuren...
Ben benieuwd wat er met Flash gaat gebeuren...
dinsdag 16 maart 2010
Nog meer gamepraat, wat gaat de Sony Move brengen?
Voordat ik begin wil ik wel 'bekennen' dat mijn gamevoorkeur sterk gekleurd is. Ik ben een groot van Nintendo en heb tot nu toe alleen maar Nintendo consoles gehad. Desondanks ben ik toch positief over de de PS Move.
Zoals wellicht bekend heeft Sony vorig jaar zijn nieuwe controller aangekondigd die afgelopen week een naam kreeg: "De PlayStation Move" (PSM). Wat Sony ook moge beweren de PSM is een rechtstreeks kopie van de Wii remote. Uiteraard zijn er wat technische verschillen (de PSM heeft een grote bol op de controller die door een camera (de PlayStation Eye) wordt gevolgd, waar de Wiimote zelf een camera heeft die de sensorbalk op je TV volgt) maar feitelijke komt het op hetzelfde neer. Sony beweerd dat zijn controller nauwkeuriger is dan de Wiimote, maar van wat ik heb gelezen is de nauwkeurigheid vergelijkbaar met die van Wii MotionPlus (WM+) met dezelfde beperkingen zoals de noodzaak om te calibreren. Andere verschilletjes zijn dat Sony er zoveel mogelijk knoppen of heeft proberen te proppen en dat Sony's "nunchuck" draadloos is en ook meer knoppen bevat.
Ok, de PSM is dus een bijna 1 op 1 kopie van de Wiimote maar wat gaat en kan het brengen? De Wii heeft zijn succes grotendeels te danken aan zijn vernieuwende besturing en heeft daarmee de zogeheten "casual" markt aangeboord. Dit succes heeft echter ook betekend dat de zogenaamde "hardcore" (lees niet-casual) gamer de Wii niet meer serieus neemt. Dit is ook deels terecht maar dit is niet helemaal aan de Wii of Nintendo te wijten. De grote hoeveelheden shovelware die op de Wii uitkomt komt van developers die geen moeite doen om een kwalitatief goed product te maken. Dit wordt deels door de Wii veroorzaakt omdat het een voortzetting is van de Gamecube hardware en dat de oude cube engines weer gebruikt kunnen worden. Daardoor is het ook nog eens (relatief) goedkoop om voor de Wii te ontwikkelen. Grootste schande die de shovelware veroorzaakt is dat games waar wel moeite voor is gedaan niet of nauwelijks verkopen. Games als Madworld, The Conduit en Dead Space extraction liggen voor een paar tientjes in de budgetbakken.
Terug naar de vraag wat de PSM kan brengen? Developers nemen de PS3 wel serieus en steken veel geld om games daarvoor te ontwikkelen. Als deze ontwikkelaars ook serieus met de PSM aan de gang gaan kan het potentieel van de "Wii besturing" ingelost gaan worden. FPS games worden met deze besturing namelijk op een console wel speelbaar. Net als RTS games, beide genres die tot nu toe alleen op een PC echt speelbaar waren (mocht het niet duidelijk zijn, dual analog controls doen het niet voor me). Wii Sports en Mario Kart (ik ben ook een fan van het Wii Wheel) hebben al aangetoond waar motion controls wel werken. De meerwaarde van de motion controls is er wat mijn betreft zeker mits deze goed uitgewerkt worden. Een GTA game met pointer controls zie ik wel zitten, net als Uncharted! Hetgeen Sony kan krijgen is dat het zowel graphics als gameplay kan bieden.
Dus op de PS3 kunnen de Wii controls wellicht de zorg en aandacht krijgen die ze verdienen en hopelijk komen deze controls dan ook naar de Wii. Het liefst zie ik dat Nintendo met nieuwe HD hardware komt zodat developers meteen ook weer crossplatform aan de slag kunnen. Maar dat is wellicht een brug te ver.
Dus...
Zoals wellicht bekend heeft Sony vorig jaar zijn nieuwe controller aangekondigd die afgelopen week een naam kreeg: "De PlayStation Move" (PSM). Wat Sony ook moge beweren de PSM is een rechtstreeks kopie van de Wii remote. Uiteraard zijn er wat technische verschillen (de PSM heeft een grote bol op de controller die door een camera (de PlayStation Eye) wordt gevolgd, waar de Wiimote zelf een camera heeft die de sensorbalk op je TV volgt) maar feitelijke komt het op hetzelfde neer. Sony beweerd dat zijn controller nauwkeuriger is dan de Wiimote, maar van wat ik heb gelezen is de nauwkeurigheid vergelijkbaar met die van Wii MotionPlus (WM+) met dezelfde beperkingen zoals de noodzaak om te calibreren. Andere verschilletjes zijn dat Sony er zoveel mogelijk knoppen of heeft proberen te proppen en dat Sony's "nunchuck" draadloos is en ook meer knoppen bevat.
Ok, de PSM is dus een bijna 1 op 1 kopie van de Wiimote maar wat gaat en kan het brengen? De Wii heeft zijn succes grotendeels te danken aan zijn vernieuwende besturing en heeft daarmee de zogeheten "casual" markt aangeboord. Dit succes heeft echter ook betekend dat de zogenaamde "hardcore" (lees niet-casual) gamer de Wii niet meer serieus neemt. Dit is ook deels terecht maar dit is niet helemaal aan de Wii of Nintendo te wijten. De grote hoeveelheden shovelware die op de Wii uitkomt komt van developers die geen moeite doen om een kwalitatief goed product te maken. Dit wordt deels door de Wii veroorzaakt omdat het een voortzetting is van de Gamecube hardware en dat de oude cube engines weer gebruikt kunnen worden. Daardoor is het ook nog eens (relatief) goedkoop om voor de Wii te ontwikkelen. Grootste schande die de shovelware veroorzaakt is dat games waar wel moeite voor is gedaan niet of nauwelijks verkopen. Games als Madworld, The Conduit en Dead Space extraction liggen voor een paar tientjes in de budgetbakken.
Terug naar de vraag wat de PSM kan brengen? Developers nemen de PS3 wel serieus en steken veel geld om games daarvoor te ontwikkelen. Als deze ontwikkelaars ook serieus met de PSM aan de gang gaan kan het potentieel van de "Wii besturing" ingelost gaan worden. FPS games worden met deze besturing namelijk op een console wel speelbaar. Net als RTS games, beide genres die tot nu toe alleen op een PC echt speelbaar waren (mocht het niet duidelijk zijn, dual analog controls doen het niet voor me). Wii Sports en Mario Kart (ik ben ook een fan van het Wii Wheel) hebben al aangetoond waar motion controls wel werken. De meerwaarde van de motion controls is er wat mijn betreft zeker mits deze goed uitgewerkt worden. Een GTA game met pointer controls zie ik wel zitten, net als Uncharted! Hetgeen Sony kan krijgen is dat het zowel graphics als gameplay kan bieden.
Dus op de PS3 kunnen de Wii controls wellicht de zorg en aandacht krijgen die ze verdienen en hopelijk komen deze controls dan ook naar de Wii. Het liefst zie ik dat Nintendo met nieuwe HD hardware komt zodat developers meteen ook weer crossplatform aan de slag kunnen. Maar dat is wellicht een brug te ver.
Dus...
dinsdag 9 maart 2010
Waarom zijn er bijna geen grote games op de Mac?
De gameindustrie groeit en groeit en is de muziekindustrie qua omzet inmiddels voorbij. Er gaat dus redelijk wat doekoe in om. Grofweg kun je de industrie in drie kampen verdelen: consolegaming (ook wel videogaming genoemd), PC gaming (ook wel computergaming genoemd) en handheldgaming.
Gaming op de PC staat al een tijdje onder druk. Het is volgens mij nog steeds de grootste markt maar piraterij speelt het steeds meer parten.
PC gaming heeft een grote schare fans maar persoonlijk ben ik er niet kapot van. Reden hiervoor is dat het over het algemeen toch nog redelijk wat moeite kost om een game goed te laten draaien, laat staan om hem zo goed mogelijk te laten draaien. Hoofdreden hiervoor is dat de PC hardware zo enorm divers is. Voordelen zijn echter dat de PC het krachtigste platform is (tenminste voor de happy few) en dat voor bepaalde populaire genres (zoals FPS, RTS en MMO) de muis-toetsenbord combi cruciaal is.
Wat mij al een tijdje verbaasd is dat waarom Apple zijn Macs niet als gameplatform profileert. Helemaal nu de belangrijkste hardware gelijk is aan die van de PC.
De voordelen voor ontwikkelaars zijn er ook genoeg. Macs zijn er in veel minder smaken dan de PC. Dus is het makkelijk om je code te optimaliseren voor het platform (zoals bij consoles het geval is). Apple zou zelfs zover kunnen gaan om een "Game Mac" te maken waarop developers zich kunnen richten. Ook zou piraterij, in ieder geval in het begin, minder kunnen zijn puur omdat de Mac een onbekender platform is. Wellicht dat de Unix kern van OS X ook wat meer houvast kan bieden (maar daar weet ik echt te weinig vanaf).
De reden dat er nu geen games op zijn is omdat er te weinig Macs zijn. Maar als Apple er echt werk van zou maken en developers zou kunnen aantrekken zou dit snel kunnen veranderen. Ik lees vandaag dat Valve zijn belangrijkste engine naar OS X heeft gebracht, een belangrijke stap. Nu eens kijken of dit voorbeeld gevolgd gaat worden. Ik zie wel potentieel voor de mac als gameplatform.
Dus...
Gaming op de PC staat al een tijdje onder druk. Het is volgens mij nog steeds de grootste markt maar piraterij speelt het steeds meer parten.
PC gaming heeft een grote schare fans maar persoonlijk ben ik er niet kapot van. Reden hiervoor is dat het over het algemeen toch nog redelijk wat moeite kost om een game goed te laten draaien, laat staan om hem zo goed mogelijk te laten draaien. Hoofdreden hiervoor is dat de PC hardware zo enorm divers is. Voordelen zijn echter dat de PC het krachtigste platform is (tenminste voor de happy few) en dat voor bepaalde populaire genres (zoals FPS, RTS en MMO) de muis-toetsenbord combi cruciaal is.
Wat mij al een tijdje verbaasd is dat waarom Apple zijn Macs niet als gameplatform profileert. Helemaal nu de belangrijkste hardware gelijk is aan die van de PC.
De voordelen voor ontwikkelaars zijn er ook genoeg. Macs zijn er in veel minder smaken dan de PC. Dus is het makkelijk om je code te optimaliseren voor het platform (zoals bij consoles het geval is). Apple zou zelfs zover kunnen gaan om een "Game Mac" te maken waarop developers zich kunnen richten. Ook zou piraterij, in ieder geval in het begin, minder kunnen zijn puur omdat de Mac een onbekender platform is. Wellicht dat de Unix kern van OS X ook wat meer houvast kan bieden (maar daar weet ik echt te weinig vanaf).
De reden dat er nu geen games op zijn is omdat er te weinig Macs zijn. Maar als Apple er echt werk van zou maken en developers zou kunnen aantrekken zou dit snel kunnen veranderen. Ik lees vandaag dat Valve zijn belangrijkste engine naar OS X heeft gebracht, een belangrijke stap. Nu eens kijken of dit voorbeeld gevolgd gaat worden. Ik zie wel potentieel voor de mac als gameplatform.
Dus...
maandag 1 maart 2010
IMDb app FTW!
Zoals al eens gemeld ben ik een (erg) tevreden gebruiker van Apple's iPhone. Recentelijk is de IMDb app uitgekomen in NL en ik moet zeggen dat het een erg erg mooie app is.
De app is een voorbeeld van wat apps aan voordelen kunnen bieden voor de mobiele informatie junk. Wat ik prettig vind aan (goede) apps is dat ze helemaal aansluiten de je mobiele apparaat en de bediening ervan. Mobiele webapps moeten vaak geschikt zijn voor meerdere verschillende platformen en gaan daar mank. De IMDb heeft een erg prettige interface die je snel in staat stelt om de dingen over films en series te vinden. Waarschijnlijk is het iPhone stigma hier ook weer van kracht. Je kunt er waarschijnlijk niet alles mee maar de het kan de belangrijkste dingen wel en wat het kan doet het heel goed. Het is een beetje vergelijkbaar met apps als Trein en Nu.nl.
Dit soort apps geven mobiel internet hun meerwaarde. Door informatie via een gebruiksvriendelijke app te ontsluiten wordt de informatie mobiel ook praktisch bruikbaar. Hoewel de browser op de iPhone erg goed is gebruik ik hem zelden (hoog uit voor een goede webapp, zoals (en daar zijn ze weer) Google die kan maken). Reden is dat het toch nog teveel 'gedoe' is om bruikbare informatie te vinden. Om informatie mobiel nuttig bruikbaar te maken moet het snel beschikbaar zijn en dat is wat de (goede) apps doen. Ze bieden 1 type informatie op de handige manier. Hierdoor kun je echt 'even' je saldo checken, kijken wanneer je trein gaat en opzoeken hoe die ene acteur ook alweer heet. Zoals T-Mobile heeft ervaren toen het dataverbruik na de iPhone release ver-x-voudigde is dit de richting waarin mobiel internet waarde krijgt.
Ik ben heel benieuwd wat er nog komen gaat!
Dus...
De app is een voorbeeld van wat apps aan voordelen kunnen bieden voor de mobiele informatie junk. Wat ik prettig vind aan (goede) apps is dat ze helemaal aansluiten de je mobiele apparaat en de bediening ervan. Mobiele webapps moeten vaak geschikt zijn voor meerdere verschillende platformen en gaan daar mank. De IMDb heeft een erg prettige interface die je snel in staat stelt om de dingen over films en series te vinden. Waarschijnlijk is het iPhone stigma hier ook weer van kracht. Je kunt er waarschijnlijk niet alles mee maar de het kan de belangrijkste dingen wel en wat het kan doet het heel goed. Het is een beetje vergelijkbaar met apps als Trein en Nu.nl.
Dit soort apps geven mobiel internet hun meerwaarde. Door informatie via een gebruiksvriendelijke app te ontsluiten wordt de informatie mobiel ook praktisch bruikbaar. Hoewel de browser op de iPhone erg goed is gebruik ik hem zelden (hoog uit voor een goede webapp, zoals (en daar zijn ze weer) Google die kan maken). Reden is dat het toch nog teveel 'gedoe' is om bruikbare informatie te vinden. Om informatie mobiel nuttig bruikbaar te maken moet het snel beschikbaar zijn en dat is wat de (goede) apps doen. Ze bieden 1 type informatie op de handige manier. Hierdoor kun je echt 'even' je saldo checken, kijken wanneer je trein gaat en opzoeken hoe die ene acteur ook alweer heet. Zoals T-Mobile heeft ervaren toen het dataverbruik na de iPhone release ver-x-voudigde is dit de richting waarin mobiel internet waarde krijgt.
Ik ben heel benieuwd wat er nog komen gaat!
Dus...
Abonneren op:
Posts (Atom)