Je kent ze vast wel, mensen die bij een willekeurige spektakelfilm op te proppen komen met de roemruchte kreet: "dat kan toch nooooit".
Ik erger me doorgaans altijd aan dit soort uitspraken. Waarom precies weet ik ook niet, want feitelijk is het niet meer dan een mening. Maar ik kan het niet helpen om te denken dat als men alleen dingen zou tonen die wel konden het film aanbod, en hun amusementswaarde, behoorlijk beperkt zou worden. Hoewel dit (helaas) voor een hoop films als voordeel gezien kan worden is het voor genoeg films niet zo. Ik hou dan ook van de wat meer fantasievollere film. Ik laat me graag meenemen in alternatieve werelden waar allerlei fantastische zaken gebeuren. Maar er zijn grenzen.
Met ongeloofwaardigeheid heb ik dan ook geen probleem. Ongeloofwaardigheid produceert in mijn optiek erg vermakelijke films. Films die het niet zo nauw nemen met de realiteit moeten namelijk wel hun best blijven doen om de voorgeschotelde realiteit aannemelijk te houden. De Star Wars films maken zich op dit vlak er altijd even simpel als grondig vanaf door steevast te beginnen met de tekst: "A long time ago in a galaxy far far away". Met andere woorden: "wat u nu gaat zien heeft niets te maken met de realiteit waarin u zich bevindt, lieve kijker".
Ik vind aannemelijkheid dan ook belangrijker dan de geloofwaardigheid. Met aannemelijkheid bedoel ik hoe aannemelijk de gebeurtenissen zijn die je binnen gepresenteerde, maar mogelijk compleet ongeloofwaardige, wereld voorgeschoteld krijgt. Het probleem met aannemelijkheid is dat ehet zowel goed als slecht kan zijn er dat er een vrij dunne grens is tussen beide. Veel verhalen draaien namelijk wel op een bepaalde vorm van onaannemelijkheid (ik ga er even van uit dat dit een woord is). Denk aan de held die op het hoogtepunt van de film boven zichzelf uit stijgt en het onmogelijke mogelijk maakt. Deze (goede) vorm van aannemelijkheid wordt meestal gedurende de film opgebouwd waardoor het toch weer aannemelijk wordt.
De slechte variant doet juist niet an enige vorm van opbouw. Hier gaat het om vrijheden die worden genomen om bepaalde dingen snel te verklaren. Denk aan de conclusies die een hoofdpersoon trekt op basis van praktisch geen feiten die leiden tot de volgende stap in het verhaal (denk aan de slechtere detective films). Helemaal erg wordt het als bepaalde dingen gebeuren zonder dat er ook maar enige poging tot onderbouwing wordt gedaan (denk aan het kunnen inloggen op een ruimteschip met een standaard netwerk kabeltje).
Een film die in mijn beleving totaal niet aannemelijk is Independance Day. Een film die samen met Pearl Harbor stijf onderaan mijn persoonlijke IMDb lijstje staat. Vandaag las ik dat deze film mogelijk niet één maar twee vervolgen gaat krijgen. Dit nieuws heeft mij diep geraakt en hoe ongeloofwaardig het nieuws voor mij persoonlijk ook is acht ik het helaas ook erg aannemelijk...
Geen opmerkingen:
Een reactie posten