Galaxy S een maand later

Na een maand met de Galaxy S te hebben gespeeld ben ik behoorlijk wat wijzer geworden. De telefoon is ondertussen al geroot en de eerste custom ROM is gekomen en gegaan. Op dit moment prefereer ik toch echt de stock rom met een kleine hack in de home launcher. Verder draai ik een dubbele lagfix (OCLFv1 op Voodoo).

Na behoorlijk wat zoekwerk verbaas ik me nog steeds over de slechte ondersteuning voor exchange. Als Android als serieus zakelijk toestel wil worden gezien moeten ze dit echt gaan verbeteren. De basis zit er wel in maar geen ondersteuning voor de GAL bij contacten is echt een flater. GAL ondersteuning is er wel bij mailen, maar daarmee krijg je alleen e-mail adressen. Dit gat is overigens makkelijk te dichten middels de "corporate addressbook" app maar het zou standaard moeten zijn. Op een HTC telefoon heb je deze functie overigens wel...

De "killer feature" van Android, het mobiele AP, valt in de praktijk overigens tegen. Het werkt op zich wel maar de verbinding laat erg te wensen over. Hij valt regelmatig weg waardoor je veel naar de F5 knop grijpt.

Na wat meer tijd doorgebracht te hebben met de GS blijkt dat de consitentie in de layout door het OS heen een stuk beter is dan ik eerder dacht. Het wit op zwart is even wennen maar ziet er op het Super AMOLED scherm allereerst goed uit en wordt wel overal doorgevoerd. Dit is iets dat pas opvalt als je een custom rom draait waar men wat minder zorgvuldig is geweest.

De werking van de 'terugknop' bevalt me ook steeds beter. Hoewel het gedrag voor mij nog niet altijd even goed te voorspellen is biedt het wel een sterkere integratie tussen apps dan op iOS. Als je in app 1 door een knop link iets in app 2 opent dan kun je met de terugknop makkelijk weer terug naar app 1. Deze functie is mijns inziens alleen mogelijk doordat hiervoor een hardware knop is. Op iOS zul je nog altijd handmatig tussen apps moeten wisselen. Dit is iets meer werk maar dit geldt wel overal.

Wat ook een erg prettige feature is op de GS is de manier waarop je foto's aan contacten kun toevoegen. Na het selecteren van een foto kun je zelf een uitsnede bepalen. Vervolgens wordt de foto aan alle gekoppelde contacten gehangen. Erg handig!

Verder bevalt de hardware van de GS nog steeds. Met name het gewicht. Mijn iPhone 4 voelt in verhouding elke keer weer erg zwaar aan tov de GS. De knoppenlayout vind ik ook nog steeds de beste die ik gezien heb bij een Android telefoon door de grote home knop in het midden en het weglaten van een dedicated zoekknop. De zoekknop heb ik pas 1 keer nodig gehad in een app.

Wat ik nog mis zijn echt coole widgets. Met name voor mijn mail. Widgets zijn een van de belangrijkste verschillen tussen de Android en iOS homescreens maar met de widgets die ik tot nu heb gevonden haal ik er weinig meerwaarde mee. Ook hier scoort HTC punten. Maar niet genoeg om mijn voorkeur voor de TouchWiz interface te veranderen.  

Ik ben benieuwd of er een officiele 2.3 ROM voor de GS gaat komen. Hopelijk grijpt Samsung die kans om zijn lag problemen eens en voor altijd te fixen. Verder verwacht ik niet heel veel spectaculairs van de 2.3 update. De echte verandering lijken met 3.0 te komen maar ik denk niet dat die voor mijn GS uit zal komen...

Gevalletje: heb je hem ook

Sinds breedband zijn toetrede op de nederlandse markt heeft gedaan maak ik er al gebruik van. MXstream van KPN was de eerste ASDL verbinding en ik was er als de kippen bij. Het voordeel van een breedband verbinding is dat je natuurlijk "altijd" online bent. Bijkomend voordeel hiervan is dat je daarmee ook een eigen server kunt draaien. Iets dat ik ook al geruime tijd doe. Met name een FTP server om op afstand bij mijn lokale bestanden te kunnen. Een webserver hoort daar inmiddels ook bij om eigen probeersels te kunnen tonen.
Het probleem met het draaien van een eigen server is dat je wel moet weten welk adres er bij hoort. Dit is voor particuliere verbindingen wat lastiger omdat deze werken op basis van DHCP en je dus steeds een ander IP adres kunt krijgen. Nu heb ik de laatste jaren gebruik gemaakt van een ADSL provider die me steevast hetzelfde IP toekende. Erg prettig want zo wist ik altijd waar ik moest zijn. Maar sinds kort heb ik een andere provider met een wat minder stabiel modem. Dit heeft als gevolg dat ik regelmatig een ander IP krijg en dus niet meer weet waar ik mijn server kan vinden.
De oplossing hiervoor is enorm simpel en erger nog ook al enorm oud. Het is namelijk gebruik maken van een dynamic DNS dienst zoals dyndns.org. Het is heel simpel, je registreert een dyndns naam (in de vorm naam.dyndns.org) en koppelt daar je IP aan. Elke keer als je IP veranderd hoef je alleen maar de koppeling bij te werken en je kunt altijd via het dyndns adres terecht.
Moie bijkomstigheid is dat een dergelijke dienst is al zo ingeburgerd dat een hoop routers al de mogelijkheid hebben om deze update zelf te doen. Dus zodra de router een nieuw adres krijgt werkt hij de koppeling bij. Heb je een router die dit niet ondersteund (zoals die van Apple) dan is er ook een desktop client die hetzelfde doet.
Bril-jant!
Ik kan me wel voor me kop slaan dat ik hier nu pas achter kom, maar troost me in de gedachte dat dit vroeger vast nog niet gratis was...

Android op herhaling

Mijn Galaxy S is binnen. Na mijn ervaringen met de onderkant van het Android spectrum in de vorm van de HTC Tattoo is het nu tijd voor de bovenkant. In de pers wordt de Galaxy S over het algemeen als een van de beste Android telefoons genoemd. De verwachtingen waren dus best hoog.

First encounters
Zodra ik de kans kreeg ben ik de telefoon gaan halen. Het eerste dat me opviel is dat de manier van verpakken identiek was aan die van iPhone. Een mooi doosje met meteen bovenop de telefoon met daaronder de acessoires. Als de keyfeature van de telefoon wordt prominent het Super Amoled scherm naar voren geschoven. Van wat ik van dit scherm had gelezen zou dit een van de beste kleine beeldschermen moeten zijn. Inmiddels snap ik ook wel waarom men dat zegt maar de eerste indruk was niet goed. De kracht van het scherm liggen in de weergave van kleuren. Zwart is echt zwart en alle andere kleuren spatten van het scherm. Het probleem is alleen dat er een redelijk goed waarneembaar raster in het scherm zit. Dit raster is vrij snel al te zien en dat deed voor mij toch behoorlijk af aan de ervaring, waarschijnlijk omdat ik de scherpte van de retina display gewend ben. Ik denk dat de grootte van het scherm (4") hieraan bijdraagt omdat er minder pixels in een groter scherm zitten. In vergelijking met de iPhone zie je wel dat het Super Amoled scherm veel helderder is. Maar als ik moest kiezen zou ik toch voor het retina display gaan omdat het er gewoon veel minder pixelig uitziet.
De hardware van de Samsung is verder goed in orde. Grootste kritiekpunt is dat alles van plastic is. Maar het gevolg is dan wel dat de telefoon superlicht is. En dit maakt dat het toestel prettig in het gebruik is. Naar mijn smaak is hij wel iets te groot maar door de ronde vormen en zijn gewicht blijft het toch een handzaam toestel.
Dan op naar de software. De eerste teleurstelling kwam toen bleek dat er Android 2.1 op draaide. Dit is op zich makkelijk recht te trekken maar niet vanachter een proxy. Aan OTA updates doet Samsung niet en zijn Kies software kan dus niet overweg met een proxy. De ervaringen met Android 2.1 waren niet top. Het toestel haperde regelmatig en veel apps liepen vast. Ook bleek de exchange ondersteuning ronduit slecht. Op 2.1 worden de security settings niet afgedwongen waardoor je dus niet gedwongen werd om een wachtwoord in te stellen. Hierdoor wordt het lastiger om dit als serieuze zakelijke telefoon te overwegen. Tweede gemis was dat je niet in de global address list op de exchange server kunt zoeken. De Samsung versie van Android ondersteunt dit blijkbaar niet. Toch een pluspuntje voor HTC die een eigen implementatie heeft voor exchnage waar dit wel in kan. Toch een zure sessie aangezien dit een van de belangrijkste redenen was voor mij om naast mijn iPhone 4 nog een smartphone te nemen. Tot nu was deze telefoon een teleurstelling. De software was alles behalve soepel en ontbeerde een paar (voor mij) kritieke functies. Een update naar 2.2 leek geen beterschap te bieden. Omdat ik niet kon geloven dat een telefoon met dergelijke hardware zo stroef liep besloot ik tot een harde reset. Met resultaat.

Things are looking up
De harde reset bleek het ei van co. De telefoon werd en direct soepeler van. Doordat de 2.2 update je een introductie 'wizard' biedt was ik vrij snel weer ingesteld. Wat ik direct merkte was dat de security policy nu wel werd afgedwongen. Met als resultaat dat ik nu elke keer mijn pin moet ingeven als ik de telefoon aanzet.
Het probleem met de global address list was niet met 2.2 opgelost maar wel met een app. De belangrijkste features waren nu aanwezig.
Ondanks de betere exchange implementatie bij HTC ben ik toch blij dat ik nu de Samsung variant heb. Belangrijkste reden hiervoor is dat een aantal basis dingen zoals de contacten lijst het on screen keyboard een stuk prettiger werken. Misschien komt dit omdat deze enorm veel lijken op die van de iPhone en dat ik het dus meer gewend ben. Maar ik denk dat dit gewoon de betere aanpak is. Samsung heeft als unieke feature het swipe toetsenbord. Hoewel dit verbazingwekkend goed werkt ben ik toch terug naar Samsungs default keyboard gegaan. En deze werkt heerlijk. Een heel stuk beter dan die van HTC. Ook nieuw in de Samsung 2.2 software is de manier om de cursor te plaatsen. Doordat de Galaxy S geen trackball oid heeft moet dit onscreen gebeuren. Was het in 2.1 nog een kwestie van aanraken en hopen (want te lang aanraken brengt je naar het knip/plak menu) is het in 2.2 een stuk beter gedaan. Kort op de tekst tappen brengt een soort van anker in beeld waarmee je makkelijk de cursor kunt verplaatsen. Desgewenst kun je hier ook tekst mee selecteren. Het lijkt een beetje op het vergrootglas van de iPhone en dat is zeker een voordeel.

Android > iOS
In deze Samsung zitten een aantal dingen waar de iPhone jaloers op mag zijn. Allereerst is er de mogelijkheid om de Galaxy S (GS) in te stellen als mobiel access point. Door dit te doen kunnen tot wel 5 apparaten (zoals laptops en iPhones) via een normale wifi verbinding gebruik maken van de mobiele internet verbinding op de GS. Killer feature!
Tweede topfunctie is de DLNA ondersteuning. De GS kan via de Allshare app verbinden met een DLNA apparaat en daarmee content of van een DLNA server afspelen, of eigen content op een DLNA TV afspelen of als doorgeefluik optreden. Dit werkt bij mij direct zonder enige moeite.
Dit loopt meteen door naar voordeel 3 van Android. Het ondersteunt default een hoop meer formaten (hoewel dit op een iPhone tegenwoordig ook heel simpel kan via de VLC app). Ook kun je bestanden direct op een micro sd kaart gooien. Dit voordeel wordt echter wel een beetje teniet gedaan doordat je niet makkelijk bij het micro sd slot kunt komen.
Wat me verder nog beviel was dat Google een paar native apps heeft die ik ook graag op de iPhone had gezien. Met name de Google Reader app is prettig.

iOS > Android
Hoewel de GS me toch wel is gaan bevallen is het voor mij geen iPhone killer. Belangrijkste reden is dat iOS veel vloeiender en gestroomlijnder op mij overkomt. Dit komt met name naar voren in het gebruik. Op de GS zijn er een aantal situaties (zoals het toevoegen van een app aan het homescreen) waarbij het even lijkt alsof er niets gebeurt. Dergelijke dingen heb je bijna nooit op de iPhone. Het OS zorgt ervoor dat de gebruiker altijd wel kan zien wat er aan de hand is.
De vloeiendheid van iOS komt ook terug in de consistentie in de vormgeving en gebruikerservaring. Hoewel niet 100% is het op iOS veel meer zo dat alles overal hetzelfde werkt en er ook zo uit ziet. Dit is op de GS niet zo. Qua gebruik en vormgeving is het per app (waaronder de systeem apps) uitzoeken hoe het werkt.
Hoewel het zwart op de GS er prachtig uitziet ben ik toch niet kapot van de wit op zwart vormgeving die vaak terug komt. Als reden hiervoor wordt gezegd dat dit beter is voor de batterij. Dit is voor dingen als de contactenlijst en systeem menu's prima maar voor e-mail had dit niet gehoeven van mij. Gelukkig is het dan ook voor de mailweergave in te stellen. Al met al voelt de GS meer aan als een telefoon voor "techies". Je kunt namelijk meer met de telefoon maar daarvoor moet wel weten hoe je dit kunt vinden en instellen. Deze doelgroep zal ook de toch regelmatige freezes eerder accepteren.

Als groot nadeel van de iPhone wordt vaak iTunes genoemd. Maar op de GS is dit niet veel beter. Samsung heeft zijn Kies software hiervoor. Maar dit werkt een stuk minder dan iTunes. Bij iTunes worden je settings tenminste goed bewaard en teruggezet na een update. Kies deed dit helemaal niet. Mijn toegevoegde apps stonden er nog wel op maar al het andere was weg. Alleen voor contacten (die bij mij sowieso al op een server staan) wordt een backup optie geboden. Op dit vlak zou ik dus ook liever weer met iTunes werken en dat had ik zelf eigenlijk nooit verwacht te zeggen.

De Galaxy S is een prima telefoon die een stuk beter visitekaartje van Android afgeeft dan de vreselijke Tattoo maar bij komt mijn iPhone niet in gevaar. Android voelt nog iets te rommelig aan. Dit verbaast me wel een beetje want ik vond de native apps van Google zelf al een stuk consistenter aanvoelen. Misschien komt dit door Samsung en dat 2.3 of 3.0 hier beterschap in brengen... Maar dan moeten die wel naar de GS komen!

Ronde 2?

Mijn werkgever heeft zijn werknemers de keuze gegeven uit een aantal nieuwe telefoons. Heel verrassend heeft meer dan 90% van mijn collega's gekozen voor een iPhone 4, en terecht.
Maar aangezien ik al een iPhone 4 heb en ik mijn prive abonnement niet wil opgeven was het voor mij een lastige keuze. Met twee iPhone 4's rondlopen viel voor mij snel als optie af omdat ik dan twee identieke telefoons zou hebben met alleen een andere provider. De optie om dan maar een simpele Nokia telefoon te nemen ook. Ik wilde eigenlijk een telefoon waarmee ik kon bellen en toegang had tot de telefoonlijst van mijn bedrijf. Windows mobile valt sowieso ook af en wachten op een Windows phone 7 toestel ook. Dus bleven de android telefoons over. Deze bieden namelijk ook nog het belangrijke voordeel de mogelijkheid om ze als mobiel access point in te stellen.
De hoofdkandidaten waren de HTC desire HD en de Samsung Galaxy S. Uit mijn iPhoneloze periode weet ik nog dat de Galaxy S op me een goede indruk had gemaakt. Maar de HD was het nieuwere toestel (hoewel de specs maar marginaal beter waren) met een waarschijnlijkere upgrade naar Android 3.0. Maar de omvang van dat toestel (4.3" scherm is te veel imho) en het gegeven dat ik geen fan ben van de HTC Sense interface hebben me toch weer naar de Galaxy S geduwd.
Dus Android gaat op herhaling. Deze keer in de vorm van wellicht wel de beste hardware die ervoor beschikbaar is en zonder de HTC sense laag. Eindelijk eens een eerlijke weergave van wat Android te bieden heeft...

Dingen die ik van Android mis...

Het is alweer bijna twee geleden dat ik met veel vreugde afscheid heb genomen van mijn tijdelijke HTC Tattoo. Ik ben niet erg te spreken over het OS in de versie die ik heb gezien. De belabberde hardware was een belangrijke factor maar het OS had een aantal basiszaken waaraan ik niet heb kunnen of willen wennen.
Ik moet zeggen dat het met name HTC Sense met name is wat me niet beviel. Samsung's TouchWiz beviel me al beter maar dat is warschijnlijk omdat deze meer op die van de iPhone leek en het dus meer leek op wat ik al kende. Er waren wel een paar specifieke dingen aan android die me wel bevielen.
Allereerst is er de grotere variatie die er mogelijk was op de homescreens. Het gebruik van grotere widgets waarin tweets, mails of weetikveelwat konden worden weergegeven. In ieder geval meer dan alleen icoontjes.
Een ander iets dat ik erg kon waarderen was in het toetsenbord. Android kende ook een autocorrectie functie die ook wel eens toeslaat als je het niet wilt. Als je bij android dan op backspace gaat drukken om de verkeerde correctie weer aan te passen schiet het woord terug naar jouw oorspronkelijke invoer als je eerste letter verwijdert. Dan is een overijverige autocorrect niet eens zo'n ramp meer.
Wat ik ook terugvond op android was een menu waarin je zelf de volumes voor je ringtone en het afspelen van media kunt instellen. Op alle telefoons zijn deze twee type volumes wel gescheiden maar met name op de iPhone kun je deze niet in een apart menu instellen (tenminste niet dat ik weet). Je moet daar in de applicatie die gebruik maakt van dat type volume het aanpassen. Dit kan nog wel eens irritant zijn als je wisselt naar een volume dat nog heel hard staat.
Ik zou graag nog een keer langere tijd met een recente versie van Android spelen want 1.6 deed he niet voor me. Wellicht dat versie 2.2 meer dingen zal brengen die ik moet missen...

iTunes, 10x is scheepsrecht?

Als windows geaarde iPhone gebruiker kleeft er één nadeel aan het hebben van een iPhone: je bent veroordeeld tot het gebruik van iTunes.
Ik heb iTunes altijd een virus gevonden. Onder windows is het ook praktisch onbruikbaar. De applicatie is zo enorm traag dat het praktisch onwerkbaar wordt. Helemaal als je met je iPhone wilt werken en als je meerdere dingen tegelijk wilt doen. De applicatie is niet vooruit te branden.
Maar sinds een paar weken is versie 10 uit. Deze versie lijkt eindelijk een omslag te gaan betekenen. De laatste versies hebben al behoorlijk wat extra beheerfuncties gekregen waardoor het enorm makkelijk is geworden om je iPhone in zijn geheel te herstellen. In versie 10 begint dit ook soepel te werken. De applicatie geeft nu aan hoeveel ruimte er in beslag genomen gaat worden. Geen irritante meldingen achteraf over gebrek aan ruimte. Ook kun je eindelijk uitzetten dat iTunes wordt opgestart als je je iPhone aansluit.
Belangrijkste verbetering is uiteraard de snelheid waarmee alles werkt. Terwijl je iPhone synchroniseert kun je nu ondertussen zoeken op de iTunes store en door je muziek bladeren zonder dat je een kwartier per klik zit te wachten.
iTunes lijkt dus een werkbaar product te zijn geworden. Hoewel ik me zeker niet overal in kan vinden loont het wel de moeite om je te verplaatsen in de hoe de app werkt. Als je dat doet heb je simpelweg een stuk meer plezier van de app. Zo ben ik bijvoorbeeld opgehouden met het handmatig beheren van de muziek op mijn iPhone. Ik heb nu de selectie in mijn totale bibliotheek gemaakt en kan deze elke keer weer synchroniseren. Hetzelfde geldt voor films. Dit principe werkt in versie 10 ook naar behoren omdat de items die je verwijderd op je iPhone ook in iTunes gedeselecteerd worden.
Al met al is iTunes nu een werkbare applicatie die inmiddels behoorlijk wat beheermogelijkheden heeft voor je iPhone. Versie 10 werkt als applicatie wel een stuk beter, maar is daarmee het iTunes principe nu ook goed geworden? Is het kwestie van gewenning of klopt het nu ook op de PC. Ik durf het eerlijk gezegd niet meer te zeggen. Ik ben al gewend vrees ik...

Return of the King

Een lijdensweg van bijna 10 weken, waarvan de laatste week door een verkeerd begrepen afspraak het zwaarst was, is deze week ten einde gekomen. Ik ben weer herenigd met mijn iPhone. Mijn (letterlijk) stoffige oude 3G heeft plaats gemaakt voor een (ook letterlijk) glimmende iPhone 4.

Na 10 weken opgezadeld te zijn met een HTC Tattoo is het een verademing om weer met iOS en met name iOS 4.1 te werken. De hardware van de iPhone is subliem, begrijp me niet verkeerd. Het touchscreen is nog steeds het beste dat ik ken. Maar het is met name "stil" knop die ik in het bijzonder heb gemist. Ik snap nog steeds niet dat dit niet op elke telefoon zit. Mijn allereerste telefoon (een Motorola) had deze "functie" ook al en ik vind hem bijzonder praktisch. Maar hoe mooi de hardware ook is iOS is toch ook echt wel een goed stukje software.
Allereerst omdat het volledig toegespitst is op de hardware van de iPhone. Het kan ervan uitgaan dat iedere telefoon grofweg hetzelfde is en dat dus alles op dezelfde manier (met de vingers) bedient zal gaan worden. Alles is hier ook op ingericht. Van het vergrootglaasje om tekst te selecteren tot de draaiende schijven van selectielijstjes.
Ja, misschien kan de iPhone niet alles dat andere telefoons kunnen (als wordt dit lijstje erg snel kleiner) maar wat het wel doet doet het heel erg goed. Apple's aanpak van multitasking werkt erg prettig. Gehannes met afgebroken navigatie omdat je gebeld wordt of een SMS wilt lezen zijn verleden tijd. Zelfs spelletjes kun je direct weer oppakken. Dit alles zonder merkbaar prestatieverlies met ik weet niet hoeveel apps "open".
Doordat ik de stap van 3G naar 4 maak moet ik ook nog een inhaalslag maken op de 3GS functies. Het digitale kompas was snel opgemerkt doordat de TomTom app nu zo enorm veel beter werkt (dit komt uiteraard ook door de GPU en snellere CPU). TomTom werkt nu als een echte iPhone app: snel & soepel. Een andere 3GS feature merkte ik per ongeluk op, de stembesturing. Een feature die al heeeeel lang bestaat maar op de iPhone wel goed werkt zonder dat je je iPhone hoeft te "trainen". Ook kan ik eindelijk gebruik maken van Layar. Gewoon een hele coole app die vooral leuk is om te laten zien. Aan het hele video-opneem gebeuren heb ik me zelfs nog niet gewaagd maar dat het nu in 720p kan is wel erg lekker.
De iPhone 4 is simpelweg de beste telefoon die er momenteel is. De updates van de hardware maken alles net weer wat soepeler en dat levert een onovertroffen ervaring. Mocht ik ooit hebben getwijfeld, 10 weken zonder heeft mij nog meer doen inzien wat ik heb moeten missen.

Android, een paar weken later

Dankzij schijnbare leveringsproblemen bij Apple zit ik nog steeds opgescheept met mijn HTC Tattoo. Na het toestel een paar weken langer te hebben gebruikt is mijn mening niet veel anders geworden. Mijn conclusie is nog steeds dat ik Android eigenlijk behoorlijk vind tegenvallen.
Ik denk dat de kern van de zaak is dat Android met teveel hardware buttons werkt. Ik vind de beschikbare buttons (zoeken, home, terug en menu) erg goed gekozen. Ook het consequente gebruik ervan is goed binnen het OS. Mijn probleem ermee is dat de combinatie van hardware en touch van Android een verdeeld genoegen maken. In mijn ervaring ben ik of met een touchscreen in de weer of met hardware buttons. Het feit dat het OS me dwingt steeds beide gemengd te gebruiken maakt de ervaring voor mij irritant.
Verder erger ik me ook aan de notificationbar (of hoe het ding ook heet). Het zorgt ervoor dat er bovenin voor elke scheet een icoontje verschijnt. Dit icoontje blijft ook gewoon staan als de initiële reden ervoor (zoals een nieuw mailbericht) al niet meer geldt (het icoontje blijft staan ook als ik alle mails al heb bekeken). Ik ben dus steeds bezig het kreng op te schonen.

Door de leveringsproblemen bij Apple heeft ProAssist me aangeboden om mijn iPhone te vervangen met elke telefoon die ik maar wil. Maar voor is er nog steeds geen alternatief dus blijf ik geduldig(ish) wachten.

Android? Meh

Sinds een week ben ik in bezit van 'mijn' eerste Android telefoon. Dit leek mij een goed moment om eens mijn mening over Android te geven.
Voordat ik echter verder ga moet ik eerst even wat achtergrond geven. Belangrijkste is dat ik een iPhone gebruiker ben en ook een iPhone liefhebber ben. Voor mijn iPhone heb ik wel wat Windows Mobile telefoons van HTC gehad. Daarnaast is de telefoon die ik nu heb geen telefoon die ik zelf heb uitgezocht maat een leentoestel (mijn iPhone had een scheur in de achterkant).
Het toestel dat ik nu heb is volgens mij de slechtste Android telefoon die er is, namelijk de HTC Tattoo. Hij is bedoelt als budget modelletje en dat merk je. Grootste ergernis is dat er een resistief touchscreen op zit. Verder draait het ding op Android versie 1.6 met de HTC sense interface er overheen...

The Good
Er zijn een aantal dingen die me wel bevallen aan Android. Zo vind ik de hardware toetsen goed gekozen en worden ze ook goed gebruikt. Er worden namelijk geen software alternatieven geboden. Je moet dus met de hardware toetsen werken en dat moet je overal. Deze consistentie vind ik erg prettig.
Daarnaast vind ik de extra vrijheid die hebt in de homescreens (als dat de juiste term ervoor is) wel prettig. De mogelijkheid om meer dan alleen programma icoontjes is erg welkom. Al moet ik wel zeggen dat buiten de zaken op het "home" homescreen, zoals de klok en agenda, het beste bevallen.
Verder is de statusbalk bovenin wat interactiever. Er verschijnen daar regelmatig icoontjes wanneer er bijvoorbeeld een mail binnen is of een wifi netwerk gevonden is. Door de balk naar beneden te trekken kunnen meer details over de evenementen gezien worden. Deze meldingen zijn daar ook direct te wissen.
Een van de prettigste zaken is de manier waarop er met de verschillende apps wordt omgegaan. Wanneer apps geopend zijn blijven ze 'actief' in de achtergrond waardoor je heel snel weer terug kunt gaan. Dit alles werkt vrij transparant en zonder merkbaar effect op de performance. Het is schijnbaar wel zo dat als er teveel tegelijk open staat de oudste processen er aan gaan. Maar ik heb nier nog geen nadelige gevolgen van opgemerkt.

The Bad
Helaas mot ik zeggen dat er een hoop dingen aan Android (of beter gezegd Sense) die me tegenvallen. Ik vind het namelijk meer naar de Windows Mobile telefoons neigen dan naar de iPhone. Dit komt waarschijnlijk door de overeenkomsten tussen de Sense interface en de TouchFlo interface die HTC op zijn windows mobile telefoons gebruikt.
De grootste teleurstellingen vond ik de browser, mail en telefoon app. Deze boden mij niet het gemak en functionaliteit die ik gewend ben. Zo worden HTML mails simpelweg niet weergegeven en is het niet mogelijk om in de lijstweergave mails te verwijderen. Browsen werkt simpelweg niet lekker, met name om de juiste mate van zoom te krijgen zodat een pagina leesbaar werd. Ook Opera Mini was geen verbetering.
De telefoon app zal met name een kwestie van gewenning zijn. Maar ik had moeite met het vinden van de juiste personen en te achterhalen wie mij had proberen te bellen etc.
Een ergernis die in alle apps terug kwam is het toetsenbord. De grootste bron van ergernis komt ongetwijfeld voort uit het touchscreen zelf. Maar daarmee is niet alles afgedekt. Ik vond het toetsenbord namelijk te druk waardoor het onoverzichtelijk werd. Ook miste ik de verschillende toetsenbord indelingen zoals een keypad of een bedoelt om mail adressen in te typen. Het aanpassen van de tekst ging op zich wel ok omdat ik hier de hardware toetsen kon gebruiken en niet hoefde te vertrouwen op het slechte touchscreen.
Hoewel de homescreens meer functionaliteit en ruimte bieden miste is toch wat meer mogelijkheden in het beheer van deze schermen. Er zijn er 6 in totaal en had graag de mogelijkheid gehad om hele schermen te kunnen wisselen.
Buiten deze functionele dingen vond ik de telefoon niet stabiel. Ik heb al regelmatig moeten herstarten en heb ook geregeld al problemen gehad met de werking zelf. Vreemdste was toen bepaalde icoontjes een andere app openden. Meest irritante was dat de terug knop niet meer werkte zoals verwacht en willekeurig tussen applicaties begon te wisselen...

The Ugly
Zoals al gemeld was 'mijn' telefoon een HTC tattoo. Het grootste probleem is het touchscreen dat gewoon niet lekker werkt al werkte het beter dan de schermen die ik op mijn windows mobile telefoons had.
Maar buiten het touchscreen was het ding zelf ook niet top. Het scherm zelf zat binnen de kortste keren onder de krassen hoe voorzichtig ik er ook mee was. Ook de resolutie van 320x240 was te laag om zaken goed weer te geven.

Al met al ben ik behoorlijk teleurgesteld in Android. Ik vond het meer lijken op windows mobile dan op iOS. Uiteraard komt een hoop door gewenning maar op basis van wat ik heb gezien ben ik niet van plan om mijn iPhone in te gaan ruilen. Dat gezegd hebbende realiseer ik me wel dat ik waarschijnlijk de slechtste Android ervaring heb gehad. Ik zou dan ook graag een Nexus One of een HTC Desire eens voor langere tijd willen proberen. Maar voor nu ben ik niet onder de indruk...

Update 16-7-2010:
Kleine correctie omtrent het wissen van mails in de lijstweergave. Dit kan wel via de menu knop. Grootste probleem met de mail app blijft het weergeven van de mails. Ow ja, en het probleem dat hij onder exchange niets lijkt te willen versturen...
Toetsenbord heeft verder een prettige functie om eigen woorden simpel toe te voegen aan de spellingcorrectie.

E3 score

© Penny Arcade

Geek & Poke FTW!

© Geek & Poke 2010

"Het is de enige optie"

"Het is de enige optie", een kreet die in films en TV series vaak wordt gebruikt. De reden hiervoor is volgens mij om onnodig extra denkwerk van zowel de karakters op het scherm als de kijker te voorkomen. Het geeft "closure" aan de lopende discussie en de op dat moment geldende conclusie wordt er mee tot de enige juiste verheven.
In de film en TV realiteit is dit vrij logisch, het houdt de vaart in het verhaal en de kijker geboeid. Wat mij echter opvalt is dat ik de kreet steeds vaker IRL (in real life) hoor. Het grappige is dat het hier hetzelfde effect lijkt te hebben. Zodra die woorden gesproken worden lijken mensen er in de te berusten dat het dan ook echt zo moet zijn. Misschien is het toeval maar wellicht worden we tegenwoordig toch iets teveel beïnvloed door TV?
Ik ben benieuwd wanneer de kreet "Maar er is toch een andere manier", gebezigd op het allerlaatste moment, zijn invloed zal doen gelden...

Aannemelijkheid vs geloofwaardigheid

Je kent ze vast wel, mensen die bij een willekeurige spektakelfilm op te proppen komen met de roemruchte kreet: "dat kan toch nooooit".
Ik erger me doorgaans altijd aan dit soort uitspraken. Waarom precies weet ik ook niet, want feitelijk is het niet meer dan een mening. Maar ik kan het niet helpen om te denken dat als men alleen dingen zou tonen die wel konden het film aanbod, en hun amusementswaarde, behoorlijk beperkt zou worden. Hoewel dit (helaas) voor een hoop films als voordeel gezien kan worden is het voor genoeg films niet zo. Ik hou dan ook van de wat meer fantasievollere film. Ik laat me graag meenemen in alternatieve werelden waar allerlei fantastische zaken gebeuren. Maar er zijn grenzen.
Met ongeloofwaardigeheid heb ik dan ook geen probleem. Ongeloofwaardigheid produceert in mijn optiek erg vermakelijke films. Films die het niet zo nauw nemen met de realiteit moeten namelijk wel hun best blijven doen om de voorgeschotelde realiteit aannemelijk te houden. De Star Wars films maken zich op dit vlak er altijd even simpel als grondig vanaf door steevast te beginnen met de tekst: "A long time ago in a galaxy far far away". Met andere woorden: "wat u nu gaat zien heeft niets te maken met de realiteit waarin u zich bevindt, lieve kijker".
Ik vind aannemelijkheid dan ook belangrijker dan de geloofwaardigheid. Met aannemelijkheid bedoel ik hoe aannemelijk de gebeurtenissen zijn die je binnen gepresenteerde, maar mogelijk compleet ongeloofwaardige, wereld voorgeschoteld krijgt. Het probleem met aannemelijkheid is dat ehet zowel goed als slecht kan zijn er dat er een vrij dunne grens is tussen beide. Veel verhalen draaien namelijk wel op een bepaalde vorm van onaannemelijkheid (ik ga er even van uit dat dit een woord is). Denk aan de held die op het hoogtepunt van de film boven zichzelf uit stijgt en het onmogelijke mogelijk maakt. Deze (goede) vorm van aannemelijkheid wordt meestal gedurende de film opgebouwd waardoor het toch weer aannemelijk wordt.
De slechte variant doet juist niet an enige vorm van opbouw. Hier gaat het om vrijheden die worden genomen om bepaalde dingen snel te verklaren. Denk aan de conclusies die een hoofdpersoon trekt op basis van praktisch geen feiten die leiden tot de volgende stap in het verhaal (denk aan de slechtere detective films). Helemaal erg wordt het als bepaalde dingen gebeuren zonder dat er ook maar enige poging tot onderbouwing wordt gedaan (denk aan het kunnen inloggen op een ruimteschip met een standaard netwerk kabeltje).
Een film die in mijn beleving totaal niet aannemelijk is Independance Day. Een film die samen met Pearl Harbor stijf onderaan mijn persoonlijke IMDb lijstje staat. Vandaag las ik dat deze film mogelijk niet één maar twee vervolgen gaat krijgen. Dit nieuws heeft mij diep geraakt en hoe ongeloofwaardig het nieuws voor mij persoonlijk ook is acht ik het helaas ook erg aannemelijk...

Grinnik

© Wulffmorgenthaler.com

Arrrr, waarom piraterij ook voor ons slecht is

Piraterij is niet meer wat het ooit was. Weg zijn de tijden waarin charmante semi-helden de zeven zeeën onveilig maakten (ik baseer dit beeld op de natuurgetrouwe weergave van deze periode door Hollywood). Nu is piraterij vervallen tot het stelen van intellectueel eigendom. Simpelweg het downloaden van muziek, films en games zonder daarvoor te hebben betaald.
De nieuwe vorm van piraterij is overigens ook een stuk populairder. Waarschijnlijk doordat je geen dure schepen hoeft te hebben of mensen hoeft te kielhalen. Ik denk dat bijna iedereen (behalve ikzelf uiteraard) wel of niet bewust zich er ook aan schuldig heeft gemaakt. De reden voor de populariteit van piraterij is natuurlijk het kosten aspect. Het kost namelijk alleen wat tijd. Afhankelijk van wat je zoekt meer (games) of minder (video) tijd. Het gevolg is dat de betrokken industrieën miljarden euros aan inkomsten mislopen en dat kan natuurlijk niet. Dus wat doen deze industrieën? Die bedenken allerle manieren om dit schurkengedrag tegen te gaan. De term hiervoor is Digital Rights Management ofwel DRM. Wat mij betreft een typisch geval het doel heiligt de middelen niet, de middelen werken het doel zelfs tegen. DRM kan de legale gebruiker dusdanig benadelen dat piraterij bijna geoorloofd wordt.
Om mezelf maar meteen tegen te spreken zal ik de iTunes case erbij pakken.  Toen iTunes begon als legale downloaddienst vierden de beleefden peer to peer (P2P) diensten als Napster en Kazaa hun hoogtijdagen. Om als legale dienst toestemming te krijgen van de platenmaatschappijen om de muziek legaal aan te bieden moest deze muziek beschermd worden. Apple deed dit door hun zogenaamde Fairplay DRM. Het gevolg was dat je de gedownloade muziek niet overal kon afspelen maar op een gelimiteerd aantal machines. Het voordeel dat iTunes was dat je net zo makkelijk, zo niet makkelijker, dan de P2P diensten de muziek kon vinden. Daarnaast was het aanbod dusdanig dat je de meeste dingen ook direct kon vinden. Aangezien achter iTunes een professionele infrastructuur zat kwamen de downloads ook meteen lekker snel door. Laatste bijkomstigheid was dat de muziek op iTunes goedkoper was dan de CD's in de winkel en dat je nummers ook los kon kopen. Kortom iTunes was makkelijker en sneller maar ook veel beperkter dan piratenwaar. Toch is iTunes een succes geworden maar dat komt denk ik meer omdat iTunes nodig was om je muziek op de populairste draagbare muziek speler, de iPod, te kunnen afspelen. Uiteindelijk is iTunes zo'n succes geworden dat de DRM is komen te vervallen. Wellicht omdat de iPod en iPhone nog steeds de beperking hebben dat je niet vanaf die machine muziek kunt delen. Maar ik dwaal af.
Voor muziek lijkt het dus de goede kant op te gaan. Voor games is dit echter totaal niet het geval. Piraterij bestaat daar al sinds ik me kan herinneren. Maar het aanpakken ervan gaat van kwaad tot erger. Vroeger was het zo dat de beveiliging een eenmalige actie was, meestal in de vorm van het invoeren serienummer oid. Hier zijn vroeger wat uitbreidingen op geweest (die naar mijn mening nog het meest effectief was) zoals ergens mid-game vragen stellen over dingen uit de handleiding of kleurige draaischijven die specifieke codes produceerden. Irritante hiervan was dat je er steeds lastig mee werd gevallen. Tegenwoordig is de DRM wat geavanceerder. Recent zijn er 'oplossingen' geweest die zogenaamde rootkits installeerden waarmee je een enorm beveiligingslek op je computer kreeg. De laatste variant is dat je altijd online moet zijn om je game te kunnen spelen (los van of die game ook online gespeeld moet worden). Dus ben je gebonden aan locatie waar je ook verbinding hebt. Check deze comic om een beeld te krijgen. Daar zit je dan met je goede bedoelingen. 
Voor video is het helemaal bar en boos. Een DVD of Blu-ray kopen is de enige optie, in europa tenminste. Wil je een digitaal kopie hebben voor je mediaspeler dan zijn er geen alternatieven. DVD kopen en rippen is de enige legale weg. En de daarvoor benodigde software vinden en gebruiken is ook niet voor iedereen weggelegd. 
Is er een oplossing? Om het hele probleem op te lossen niet. Maar toegankelijke en complete legale alternatieven zou al een begin zijn (kijk naar iTunes). Een lagere prijs uiteraard ook. Maar het je betalende klant moeilijker maken om je product te kopen lijkt mij nu net niet de manier.
Dus...

Het probleem met motioncontrollers

Ik heb een Wii en ben daar heel erg tevreden mee. Toen de Wii werd aangekondigd (toen nog Revolution) geheten werd er al druk gespeculeerd over wat er allemaal komen gaat. Dit jaar komen ook Microsoft en Sony met motioncontrollers. Sony heeft een direct kopie met zijn Sony Move en Microsoft gaat een stapje verder met zijn project Natal.
Hoewel ik geloof in motion controllers zijn er wel problemen, zoals is gebleken op de Wii met al zijn shovelware. Toen de Wii remote bekend werd gemaakt werd meteen reikhalzend uitgekeken naar een 1:1 lightsaber game. terecht natuurlijk maar helaas niet realiseerbaar. Niet op de Wii, maar zeker ook niet met Sony's Move en Microsoft's Natal. De reden? Er is geen feedback terug naar de gebruiker. Als je virtueel geraakt wordt of mis slaat zijn er in de gamewereld consequenties. Met name omtrent jouw positie tov van je tegenstander. Dit wordt allemaal niet (voldoende) teruggekoppeld naar de speler. Deze wil op zijn beurt wel meteen weer door met acties en staat dus alweer driftig te gebaren. Omdat deze input pas weer door de game wordt opgepakt als het virtuele personage daar klaar voor is krijg je een mismatch tussen wat er in de echte wereld gebeurd tov wat er in de game gebeurd. Het gevolg hiervan is dat de gemiddelde speler nog meer gaat bewegen in de hoop om wanneer het moment virtueel daar is er meteen toe te slaan. Dit gedrag wordt versterkt in games waar de motion controls slecht zijn geïmplementeerd. Voor dit fenomeen is de liefkozende term "waggle" bedacht en is waggle de verzamelnaam geworden voor games met slechte motioncontrols.
Is er dan beterschap? Nee en ja. Nee, omdat waggle veroorzaakt wordt door het ontbreken van een echte link tussen de echte en virtuele wereld. Dus totdat daar iets op gevonden wordt zal dit probleem blijven. Ja, er is wel beterschap doordat ontwikkelaars zich ook bewust zijn van dit probleem en controls maken die hierop zijn aangepast. Hierdoor worden games in mindere mate 1:1 vertalingen van echte bewegingen maar worden de games wel speelbaar(der).
Dus...

Invloed

Hoewel er behoorlijk wat scepsis is over de iPad schijnt het Apple logo toch wel wat te betekenen. The wallstreet journal dumpt flash vanwege iPad. Dat is toch zeker wat invloed. Grappige aan deze ontwikkeling is dat Apple zo richting een Flash en "andere browser plugin"-loze wereld wil. Net als een andere club, voormalige buddy maar nu toch wel toch niet nemesis: Google. Ahhh, de ironie.
Ben benieuwd wat er met Flash gaat gebeuren...

Nog meer gamepraat, wat gaat de Sony Move brengen?

Voordat ik begin wil ik wel 'bekennen' dat mijn gamevoorkeur sterk gekleurd is. Ik ben een groot van Nintendo en heb tot nu toe alleen maar Nintendo consoles gehad. Desondanks ben ik toch positief over de de PS Move.

Zoals wellicht bekend heeft Sony vorig jaar zijn nieuwe controller aangekondigd die afgelopen week een naam kreeg: "De PlayStation Move" (PSM). Wat Sony ook moge beweren de PSM is een rechtstreeks kopie van de Wii remote. Uiteraard zijn er wat technische verschillen (de PSM heeft een grote bol op de controller die door een camera (de PlayStation Eye) wordt gevolgd, waar de Wiimote zelf een camera heeft die de sensorbalk op je TV volgt) maar feitelijke komt het op hetzelfde neer. Sony beweerd dat zijn controller nauwkeuriger is dan de Wiimote, maar van wat ik heb gelezen is de nauwkeurigheid vergelijkbaar met die van Wii MotionPlus (WM+) met dezelfde beperkingen zoals de noodzaak om te calibreren. Andere verschilletjes zijn dat Sony er zoveel mogelijk knoppen of heeft proberen te proppen en dat Sony's "nunchuck" draadloos is en ook meer knoppen bevat.
Ok, de PSM is dus een bijna 1 op 1 kopie van de Wiimote maar wat gaat en kan het brengen? De Wii heeft zijn succes grotendeels te danken aan zijn vernieuwende besturing en heeft daarmee de zogeheten "casual" markt aangeboord. Dit succes heeft echter ook betekend dat de zogenaamde "hardcore" (lees niet-casual) gamer de Wii niet meer serieus neemt. Dit is ook deels terecht maar dit is niet helemaal aan de Wii of Nintendo te wijten. De grote hoeveelheden shovelware die op de Wii uitkomt komt van developers die geen moeite doen om een kwalitatief goed product te maken. Dit wordt deels door de Wii veroorzaakt omdat het een voortzetting is van de Gamecube hardware en dat de oude cube engines weer gebruikt kunnen worden. Daardoor is het ook nog eens (relatief) goedkoop om voor de Wii te ontwikkelen. Grootste schande die de shovelware veroorzaakt is dat games waar wel moeite voor is gedaan niet of nauwelijks verkopen. Games als Madworld, The Conduit en Dead Space extraction liggen voor een paar tientjes in de budgetbakken.
Terug naar de vraag wat de PSM kan brengen? Developers nemen de PS3 wel serieus en steken veel geld om games daarvoor te ontwikkelen. Als deze ontwikkelaars ook serieus met de PSM aan de gang gaan kan het potentieel van de "Wii besturing" ingelost gaan worden. FPS games worden met deze besturing namelijk op een console wel speelbaar. Net als RTS games, beide genres die tot nu toe alleen op een PC echt speelbaar waren (mocht het niet duidelijk zijn, dual analog controls doen het niet voor me). Wii Sports en Mario Kart (ik ben ook een fan van het Wii Wheel) hebben al aangetoond waar motion controls wel werken. De meerwaarde van de motion controls is er wat mijn betreft zeker mits deze goed uitgewerkt worden. Een GTA game met pointer controls zie ik wel zitten, net als Uncharted! Hetgeen Sony kan krijgen is dat het zowel graphics als gameplay kan bieden.
Dus op de PS3 kunnen de Wii controls wellicht de zorg en aandacht krijgen die ze verdienen en hopelijk komen deze controls dan ook naar de Wii. Het liefst zie ik dat Nintendo met nieuwe HD hardware komt zodat developers meteen ook weer crossplatform aan de slag kunnen. Maar dat is wellicht een brug te ver.
Dus...

Waarom zijn er bijna geen grote games op de Mac?

De gameindustrie groeit en groeit en is de muziekindustrie qua omzet inmiddels voorbij. Er gaat dus redelijk wat doekoe in om. Grofweg kun je de industrie in drie kampen verdelen: consolegaming (ook wel videogaming genoemd), PC gaming (ook wel computergaming genoemd) en handheldgaming.
Gaming op de PC staat al een tijdje onder druk. Het is volgens mij nog steeds de grootste markt maar piraterij speelt het steeds meer parten.
PC gaming heeft een grote schare fans maar persoonlijk ben ik er niet kapot van. Reden hiervoor is dat het over het algemeen toch nog redelijk wat moeite kost om een game goed te laten draaien, laat staan om hem zo goed mogelijk te laten draaien. Hoofdreden hiervoor is dat de PC hardware zo enorm divers is. Voordelen zijn echter dat de PC het krachtigste platform is (tenminste voor de happy few) en dat voor bepaalde populaire genres (zoals FPS, RTS en MMO) de muis-toetsenbord combi cruciaal is.
Wat mij al een tijdje verbaasd is dat waarom Apple zijn Macs niet als gameplatform profileert. Helemaal nu de belangrijkste hardware gelijk is aan die van de PC.
De voordelen voor ontwikkelaars zijn er ook genoeg. Macs zijn er in veel minder smaken dan de PC. Dus is het makkelijk om je code te optimaliseren voor het platform (zoals bij consoles het geval is). Apple zou zelfs zover kunnen gaan om een "Game Mac" te maken waarop developers zich kunnen richten. Ook zou piraterij, in ieder geval in het begin, minder kunnen zijn puur omdat de Mac een onbekender platform is. Wellicht dat de Unix kern van OS X ook wat meer houvast kan bieden (maar daar weet ik echt te weinig vanaf).
De reden dat er nu geen games op zijn is omdat er te weinig Macs zijn. Maar als Apple er echt werk van zou maken en developers zou kunnen aantrekken zou dit snel kunnen veranderen. Ik lees vandaag dat Valve zijn belangrijkste engine naar OS X heeft gebracht, een belangrijke stap. Nu eens kijken of dit voorbeeld gevolgd gaat worden. Ik zie wel potentieel voor de mac als gameplatform.
Dus...

IMDb app FTW!

Zoals al eens gemeld ben ik een (erg) tevreden gebruiker van Apple's iPhone. Recentelijk is de IMDb app uitgekomen in NL en ik moet zeggen dat het een erg erg mooie app is.
De app is een voorbeeld van wat apps aan voordelen kunnen bieden voor de mobiele informatie junk. Wat ik prettig vind aan (goede) apps is dat ze helemaal aansluiten de je mobiele apparaat en de bediening ervan. Mobiele webapps moeten vaak geschikt zijn voor meerdere verschillende platformen en gaan daar mank. De IMDb heeft een erg prettige interface die je snel in staat stelt om de dingen over films en series te vinden. Waarschijnlijk is het iPhone stigma hier ook weer van kracht. Je kunt er waarschijnlijk niet alles mee maar de het kan de belangrijkste dingen wel en wat het kan doet het heel goed. Het is een beetje vergelijkbaar met apps als Trein en Nu.nl.
Dit soort apps geven mobiel internet hun meerwaarde. Door informatie via een gebruiksvriendelijke app te ontsluiten wordt de informatie mobiel ook praktisch bruikbaar. Hoewel de browser op de iPhone erg goed is gebruik ik hem zelden (hoog uit voor een goede webapp, zoals (en daar zijn ze weer) Google die kan maken). Reden is dat het toch nog teveel 'gedoe' is om bruikbare informatie te vinden. Om informatie mobiel nuttig bruikbaar te maken moet het snel beschikbaar zijn en dat is wat de (goede) apps doen. Ze bieden 1 type informatie op de handige manier. Hierdoor kun je echt 'even' je saldo checken, kijken wanneer je trein gaat en opzoeken hoe die ene acteur ook alweer heet. Zoals T-Mobile heeft ervaren toen het dataverbruik na de iPhone release ver-x-voudigde is dit de richting waarin mobiel internet waarde krijgt.
Ik ben heel benieuwd wat er nog komen gaat!
Dus...

iPhone vs Android

Zoals al eens gepost ben ik Google 'gegaan'. Ik ben actief me aan het verdiepen in de Google zut en probeer het waar mogelijk te gebruiken. Als ik deze lijn door zou trekken zou ik eigenlijk ook een Android telefoon moeten nemen (bij voorkeur een Nexus One). Maar los van mijn lopende abonnement is er toch iets dat dit in de weg staat: mijn Apple iPhone. Ik ben namelijk heel erg tevreden over mijn Apple iPhone en draag dit ook graag uit. Maar is Android een waardig alternatief? Ten tijde van de eerste Android telefoon (de G1) was dit absoluut niet het geval naar mijn mening. Maar inmiddels zijn we een jaar verder en is Android bij versie 2.1 aanbeland. Ik heb collega die een HTC Hero heeft en daar heb ik wat mee gespeeld.
Op papier is Android voor een bovengemiddelde gebruiker een stuk interessanter. Je kunt er feitelijk alles mee wat een Apple iPhone kan (inclusief een 'AppStore'). Android is echter wat opener dan Apple's telefoon. Zo kun je meerdere apps naast elkaar draaien en zijn er minder restricties. De Apple iPhone (3GS) biedt echter een erg goed werkende voice control die Android vooralsnog ontbeert. Ook is er nog geen TomTom app op Android waar tegenover staat dat Google een gratis turn by turn optie heeft in Google maps vanaf Android 2.0 en hoger. Dus op papier lijkt Android een completer pakket te bieden. Wat ook interessant is voor mij is dat je makkelijker op Android een app kunt maken. Je hebt er geen Mac voor nodig en Android draait op een speciale Java versie, wat betekent dat ik geen nieuwe taal hoef te leren. Dus is het maken van een eigen app een stuk eenvoudiger...
Maar wat mij betreft komt het uiteindelijk op de gebruikerservaring aan. Ik heb alleen met de Hero gespeeld en op basis van die ervaring kan ik wel stellen dat Android momenteel het enige serieuze alternatief is voor de iPhone. Dit komt met name doordat het een vergelijkbaar responsief touchscreen heeft, iets wat bij alle windows mobile (op de HD2 na) telefoons ontbreekt. Geen gedoe met nagels of pennetjes gewoon met je vingers los gaan. De Hero (met HTC Sense interface) weet een bijzonder prettige gebruikerservaring te bieden als het gaat om navigeren in de telefoon. Het biedt dan ook wat meer mogelijkheden dan de 'icoontjes op een rij' interface van Apple, iets wat ik toch wel prettig vind. Dus qua interactie lijkt de Apple iPhone niet meer zo uniek als vroeger.
Maar toch is dit niet het geval. De Apple iPhone is namelijk helemaal ingericht om met de hand bediend te worden. De standaard UI elementen zoals knoppen en het toetsenbord zijn uitstekend met de hand te bedienen. Een simpel ding als het toetsenbord werkt simpelweg een heel stuk beter op de iPhone. Een ding als het vergrootglas om je plek in tekst te bepalen is iets dat ik erg miste op de Hero. Daar heb je dan wel de optie om met de trackball preciezer te werken maar de aanpak van Apple werkt gewoon beter. En dat geldt eigenlijk overal, het werkt gewoon beter. Ja, de iPhone is wellicht beperkter in zijn mogelijkheden maar wat het wel kan doet het meteen heel goed.
Android is ondertussen wel heel erg aan het oprukken. De Nexus One lijkt een hoop gaten dicht te lopen. Apple is dus aan zet en Herr Jobs heeft al aangegeven dat de volgende iPhone update een grote gaat zijn. Ik ben benieuwd. Komende zomer komt naar alle waarschijnlijkheid de iPhone 4G uit en daarmee moet Apple de lat weer een stuk hoger gaan leggen. Zo niet, dan ga ik serieuzer kijken naar nieuwste Android telefoons.
Dus...

Mosterd na de maaltijd: nog een mening over de iPad

Kon het toch niet laten om ook mijn gedachten over de iPad de vrije loop te laten.Let wel dit is puur op basis van de gegevens die ten tijde van de aankondiging beschikbaar kwamen. Ik heb me nog niet echt verdiept in de details en belangrijker nog (zeker bij Apple spul) ik heb het ding nog niet in mijn handen gehad.
Over de hele linie ben ik niet onder de indruk. Op dit moment is het niet meer dan een oversized iPod touch met een paar extra 'apps' in de vorm van speciale versies van Apple's Work suite. Wat op zich interessant is is dat het ding apps uit de appstore kan draaien. Dit betekent op papier dat je dus duizenden apps meteen tot je beschikking hebt. In de praktijk heb je dus een heleboel kleine programmaatjes die toegespitst zijn op een veeeel kleiner scherm. En een hoop van die apps zijn weinig bruikbaar zonder GPS. De link naar de iPhone/iPod touch gaat nog verder doordat het dezelfde beperkingen kent. Je kan maar 1 app tegelijk hebben draaien. Voor iets als de iPhone kan ik me dit nog enigszins voorstellen. Daar heb je beperktere processorkracht en wil je koste wat het kost je batterij ontzien. Daarbij levert het een sneller werkend apparaat op dat bij een telefoon wel zo prettig is. Bij de iPad met zijn quadcore 1 Ghz system on a chip zou dit toch niet uit moeten maken!
Dan het uiterlijk, normaal het punt waarop Apple punten pakt. Ook hier ben ik not impressed. De rand om het scherm is behoorlijk en daardoor vind ik de afmetingen (bijna vierkant) wat raar. Ding is wel enorm dun wat altijd wel weer punten oplevert.
Dan door naar toch het belangrijkste, wat is het nut van het apparaat. Voor de echte gadget geek wellicht van ondergeschikt belang voor de iets mindere geeks toch wel de reden om iets te kopen. De iPhone (die ik zelf ook heb) is heel sterk in wat hij kan. Het is een heel goed en draagbaar communicatie apparaat. Bellen, sms, email en surfen gaat allemaal heel erg goed. De iPad kan een hoop van deze dingen ook maar is lang niet zo draagbaar. Dus dat jeje mail kunt lezen is niet zo heel boeiend meer als je toch thuis er mee zit.
Ok, wellicht is het dan een ultieme mediaspeler. Voor video zie ik het echt wel zitten. Maar dan komt toch weer dat draagbaar aspect om de hoek kijken. Ik ga hem niet mee on the road nemen en thuis heb ik toch liever mijn 37"plasma. Mensen die regelmatig met de trein gaan en vakantiegangers zullen er wel blij mee worden. Dus hier is wel iets van een toepassing. Overigens alleen voor video. Audio zie ik wederom niet.
Hetgeen waar Apple nog mee komt is iBooks. Hoewel dit ongetwijfeld goed gaat zijn voor de digitale boekhandel zie ik ook hier beren op de weg. Een eBook reader moet namelijk wel elektronische inkt hebben. Dit om een (veel) rustiger leesoppervlak te creëren zodat er fatsoenlijk gelezen kan worden. Ik verwacht niet dat de iPad een dergelijk leesoppervlak kan produceren en dus is lezen van zo'n scherm niet goed genoeg.
En dat is het voor mij momenteel nu ook, de iPad lijkt op alle vlakken het net niet te zijn en ook op te weinig verschillende vlakken iets te bieden om op basis van veelzijdigheid weer interessant te worden.Een typisch geval van net niet dus.
Maarrr, hij is nog niet uit en stiekem verwacht ik op korte termijn dat er een update komt voor het iPad (en iPhone) OS waarmee een aantal beperkingen opgelost zullen worden (met name om meerdere apps naast elkaar te kunnen draaien). De iPad is nog steeds een 1G Apple product en mijn ervaring is dat je die beter links kunt laten liggen... Dat geldt wat mij betreft hier ook.
Dus...

Ergernis: T-Mobile en zijn belminuten

Soms kun jeje opwinden over volstrekt onbenullige zaken. Zo ook hier. Zoals wellicht bekend maakt T-Mobile reclame met hun 'nieuwe' aanpak dat je belminuten nu, voor het eerst en alleen bij T-Mob, onbeperkt houdbaar zijn.
Eerste ergernisje is dat dit simpelweg niet juist is. T-Mobile zelf deed dit namelijk al met hun (erg prettige) Flex abonnement. Daar kocht je tegoed waarmee je alles betaalde, bellen, SMS'en, internetten zelf betaalde nummers en bellen in het buitenland. Mooie aan Flex was verder dat je tegoed onbeperkt houdbaar was (of tot het eind van je contract). Los van hun eigen product was het meen ik Dutchtone back in the day die dit ook hadden. Het punt dat het niet zo uniek is uiteraard marketing technisch niet zo handig en ik snap de gekozen aanpak dan ook wel.
De grote ergernis komt echter voort uit de insteek van de campagne. Dit komt er in het kort op neer dat omdat je minuten onbeperkt houdbaar zijn je nu zal gaan bellen. Ik snap wel wat ze willen maar wat nu eigenlijk mogelijk is is dat je meer kunt bellen omdat je tegoed niet verloren gaat. Maar dat is voor mij geen reden om daarom maar als een idioot te gaan bellen. Dit gedrag is namelijk wat je doet in de oude situatie. Als je aan het eind van de maand nog x minuten over hebt zou je juist extra telefoontjes gaan plegen om maar je ingekochte minuten niet verloren te laten gaan. Nu dat gevaar er niet meer is ga je dus niet meer opeens "je oude voetbalvrienden" opeens bellen. En als je nu steeds tegoed opbouwt omdat jeje maandelijkse minuten niet opmaakt zou ik eerder mijn bundel verlagen dan willekeurig maar te gaan bellen.
Mooiste aan het geheel is dat ik niet eens 'last' heb van dit hele gebeuren. Ik heb namelijk een speciaal iPhone abonnement. Daar mogen ze trouwens ook wel eens iets aan doen...
Dus...

Duidelijker kan ik het niet maken

© Geek & poke 2009

Google got me

Een paar weken geleden heb ik een Google workshop bijgewoond en sindsdien ben ik officieel bevooroordeeld. Ik ben danig onder de indruk van de Google tech. Het is cool om te zien hoe ze de oplossingen die ze gemaakt hebben voor hun zoekmachine algemeen weten toe te passen en zo een indrukwekkend cloud platform hebben gemaakt.

Ik ben dermate enthousiast dat ik me ook maar eens in diensten buiten zoeken ben gaan verdiepen (ik bleek al een blogspot account te hebben). Hier zit cool spul tussen maar in het algemeen mis ik overal nog wel features. Zo zijn Google Docs leuk maar grijp ik toch mis op zaken als het kopieren van opmaak in "Google Word" (geen idee eigenlijk hoe het echt heet). De beste Doc is "Google Excel", maar ook hier moet je wennen omdat de formulabar er niet meer is. Ben er nog niet uit of dit nu beter is. Mooiste aspect is dat je met iets van 50 man tegelijk in een dergelijke spreadsheet los kunt gaan. Iets dat op projecten waar planningen en dergelijke allemaal in Excel leven erg handig is.

Dat is meteen een mooi bruggetje naar Sites. Sites is bedoeld om n00bs snel een site te laten maken en zal best ok zijn. Meest interessante aan Sites is voor mij de "project wiki" template. Dit zou een sharepoint beater kunnen zijn, maar ook hier missen te veel belangrijke features om het dit te ook echt te laten zijn. Google brengt echter 160+ updates per jaar uit dus eens zien wat er over een paar maanden in zit!

GMail (en daar reken ik Talk ook onder) is de meest volledige app die er tussen zit en die heeft stiekem ook een hoop cools aan boord. Zo kun je videoconferencen vanuit je browser en biedt Talk de mogelijkheid om je chats on the fly te vertalen. Als je een bot uitnodigt in een groep gesprek wordt al je tekst vertaald (voeg nl2en@bot.talk.google.com maar eens toe aan je contacten).

Wat me echter het meest aanspreekt is de AppEngine. Een java web container waarmee jeje eigen software op het Google platform kunt draaien. De GAE (Google App Engine) lijkt geen last te hebben van missende features. Er is een Eclipse plugin die het allemaal erg makkelijk maakt om zooi op GAE te krijgen en tot nu toe werkt alles. Mijn eerste probeersel staat op http://deddiekoel-guestbook.appspot.com/. Mocht iemand hier van onder de indruk zijn, het is alleen de tutorial waar ik een deel van de layout van dit blog op los heb gelaten. Ik heb wel wat dingen toegevoegd (bewerken van items) maar dat was om wat wegwijs te worden binnen GAE. Het is namelijk wel wat wennen. Grootste aanpassing is dat er geen relationele database achter zit. De Google DataStore is nl. een OO database. Ben benieuwd of dit nog problemen gaat geven. Ben iig wel van plan om wat van mijn PHP brouwsels naar GAE over te zetten en kijken wat het brengt.

Verder is Chrome (wel de laatste beta met extensions) mijn defacto browser, ben ik serieus benieuwd naar de ChromeOS netbooks en wil me in Buzz gaan verdiepen. Er is geen ontkennen meer aan...Google got me.

Dus...

Ahhh, time flies

En zo is het alweer 3 jaar (!) later. Nog steeds niet gevonden wat ik nu eigenlijk kwijt wil. Heb inmiddels wel wat ideeën dus wellicht dat ik die hier dan maar eens kwijt ga spelen!

Watch this space...